Kerst in aantocht

En gaan jullie niet koken tijdens ons verblijf hier? Neen enkel vanavond want Ad vertrekt morgen naar België om daar even te werken tijdens de kalmere momenten. En...ik maak maar gewonere dingen en dat past niet in ons culinair kraam. Laat mij maar wat bakken, dat kan ik.
Geen probleem.
Ad is dus tot de 29e vertrokken om in Tervuren in het rusthuis te gaan werken......blij om de vroeger collega's weer te zien, we kennen die verhalen.
En nee, hij blijft daar niet werken. En kerst.....ja dan is het kerst en zit ik voor de eerste keer in mijn leven alleen op de berg in het zonnetje. Is dat erg? Och...een paar dagen later komt hij terug en dat is dubbel en dik genieten. Ondertussen hou ik me goed bezig met rommelen in en rond het huis. Heb zelfs gisteren avocado confituur gemaakt. Weet zelf niet of het bestaat....nu wel, en hij valt nog mee ook> De gasten hebben het getest en goedgekeurd.
Stiekem heb ik gisteren ook eens lekker in het zonnetje gelegen, een siëstake gehouden, dat moet kunnen.
De olijfbomen zijn geplukt door een buurman en gesnoeid, dus opruimen die berg takken, stronken...

Binnen enkele dagen weer vuurtje stoken.

En zo gaan de dagen verder en vliegt dit jaar weeral voorbij. Het is nu nog even genieten van lekkere warme dagen, propvolle sterrenhemel, en .....rust.
Het nieuwe jaar zetten we in met een trip naar Belgie om weer paraat te staan op het vakantiesalon. Ik zou zeggen....allen daarheen !


Ondertussen wensen we jullie allemaal een mooie kerst en een fantastisch 2015 !!!

tortilla met uitjes en peterselie

Nogal een hectische week achter de rug. Ad gaat zich tijdens de kalmere periodes in Engeland  de thuiszorg instappen. Daarvoor moet hij deze week een cursus gaan volgen in Bristol. Doordat de papieren en heel die troep maar op zich lieten wachten, konden we ook geen vlucht boeken. Gisteren was het dus zo ver, we hebben zelfs een verkeerde boeking gemaakt, eentje voor vandaag naar Bristol en eentje terug vandaag. Kwestie van vlug te zijn.
Maar gisteren gingen er ook nog Spaanse gasten toekomen voor een paar nachten.
Toen de avond viel kwamen ze aan, een sympathiek jong koppeltje uit de buurt van Madrid. De Spaanse waterval van woorden donderde dus weeral binnen en we stonden daar beiden een beetje met onze mond vol tanden om te proberen te verstaan wat ze allemaal bedoelden. Later op de avond kwam hij nog vlug vragen of hij vanmorgen voor ons omelet kon maken met uitjes en peterselie. Eerste bedenking van ons was : die weten waarschijnlijk niet wat er hier  allemaal aan het ontbijt staat zodat hij nog zelf een tortilla moet gaan bakken. Hij zou het voor ons met z'n vieren maken. Dat was al geen punt want Ad zou al weg zijn. Vanmorgen, voor het ontbijt eerst Ad naar de vlieghaven gebracht en ik was net op tijd om ons fris Spaans koppeltje op te vangen. Van de tortilla is uiteraard niet veel meer in huis gekomen, zelfs geen gekookt eitje, want er bleek teveel voor hun te staan.

Die zijn nu weg en er valt hier een ijzige stilte over onze b&b. Helemaal alleen. Ik ben dat uiteraard wel gewoon als eentje van ons twee boodschappen is gaan doen, maar nu valt het me plots op, ik ben de hele week alleen. Buiten onze gasten die nog tot morgen hier zijn. Aanpassen dus. Maar ik heb al allerlei plannen om de hele boel wat in orde te brengen, dingen die al lang eens moeten gebeuren en........het komt er dus niet van. Geen goesting of geen tijd.

De sint en de pieten zijn weg. Die zijn hier trouwens in Spanje toch niet te vinden, dus kan de kerstversiering naar boven gehaald worden.

Dus.....ik begin er aan !!!

Elentrik

Mijn laatste krabbel is nog niet goed geschreven en voila, een nieuwtje.
Vrijdag kregen we nog een boeking bij voor dezelfde dag en dat verloopt normaal zoals we dat gewoon zijn. Maar dat was dus niet meegerekend met de storm van zaterdag, hahaaaaa.
In de late namiddag begon de wind stilaan op te komen. Wij dachten, dit is het moment om onze nieuwe buitenramen uit te testen, al moeten die dat wel zelf doen.

De wind werd stilaan erger en erger, tot stormens toe, en ja hoor, onze gasten zaten buiten rustig een boek te lezen , vrij van alle rondvliegende spullen. Het plezier voor hun bleef dus niet echt lang duren, want daar viel de elektriciteit uit, en niet alleen heel Competa, ook Sayalonga en verder. Dit was dus serieus deze keer. Aangezien we die avond een dineetje gingen klaarmaken was de vraag of dit wel zou lukken zonder enige vorm van  energie. Maar......alles loste zichzelf weer op voor een kwartiertje en dan hadden we weer prijs. Maar weer werd alles opgeknapt en hebben we zoals gewoonlijk weer een mooie avond gehad.
Tot 12 uur, want dan gebeuren de raarste dingen. Daar ging de elektriciteit weer en deze keer voor een langere tijd. Aangezien onze gasten de volgende morgen vroeg moesten vertrekken, zonder veel licht dus, hebben we met ons ontbijt toch geprobeerd wat creatief te zijn, met succes.

Maar daarmee was de zaak nog niet opgelost. Na een aantal uurtjes zonder power, belde Ad naar Endesa (de Eandis in België ). Geen probleem.....binnen het half uur zou alles opgelost zijn. Enkele uren later idem dito telefoontje, maar nu met 1 uur erbij. Weer enkele uren later nogmaals maar nu met anderhalf uur erbij.
Buren spreken mekaar aan, ten eerste over de storm waarbij de hele buitenmeubelen in het rond zijn gevlogen en stukgewaaid, zwembad vol met rommel, blablabla. Wij waren natuurlijk goed georganiseerd en hadden alles aan kant. (had je dat anders verwacht?)
En ten tweede natuurlijk over "den elentrik". Ja........hij zal wel eens terugkomen he.

We hebben volgehouden, al moesten we wel , tot 18.30 en VOILA.....hij kwam terug.

This is Spain !

Wind gebroken

Eigenlijk kan ik hier hetzelfde neerpennen van het vorige krabbeltje, het is weer warm en lekker warme wind. Ik heb gisteren zelfs de hele voormiddag geklaagd dat het toch wel warm is!!!
Maar eigenlijk vind ik het geweldig lekker, en zo mag het nog wel efkes doorgaan.
Ma en pa zijn een 9 dagen op bezoek geweest en daar hebben we nog maar eens van genoten. Geen gasten op dat moment, het seizoen is een beetje op zijn eind aan het lopen, en daar hebben we dan een weekendje Cordoba aan vastgehangen.
En ook daar zat het weer mee. Een knusse b&b een half uurtje van de stad in een godvergeten dorpje en waar we eigenlijk maar terecht konden in 1 restaurantje op zaterdagavond waar we dan nog eens helemaal alleen zaten. Het meisje die kwam opdienen had een gebroken arm en kon de glazen zelfs niet dragen, daar had ze van ons nog wat hulp nodig. En toen kwam de regen, met bakken naar beneden. Maar de volgende morgen stonden we na een dikke mist, in een heerlijke warme zon te genieten van een fantastische stad met de alomgekende Mesquita.
Terrasje hier en daar, wijntje, tapa, gewoon genieten.

Uiteraard komt er aan dat weekend ook een eind en zijn we weer op onze vertrouwde plek in onze b&b. Pa had zin om nog wat te klussen, dat is dan ook goed gelukt en ondertussen kwamen ze hier buiten enkele grote ramen installeren, zodat we ook in de winter buiten kunnen genieten, zonder een harde wind in de rug. Die wind is dus nu gebroken.

Aangezien het seizoen een beetje op zijn einde loopt, hebben we ook wat meer tijd om eens niks te doen. En om dat niksdoen op te vullen spelen we tegenwoordig Wordfeud, waarschijnlijk allen bekend, maar wij hadden er tot nu toe nog geen tijd voor gehad.
Dus al wie zich geroepen voelt om mee te doen, geef jullie namen maar door, we will take the challenge !!!

Maar voor dat, nog even een kamer poetsen, want gisteren zijn er plots toch nog nieuwe gasten opgedoken en die gaan we zoals altijd een beetje proberen in de watten te leggen.

'k ben ermee weg.

25 om half vijf

Gisteren zeer vroeg, rond half vijf dus vertrokken Ann en Wilfried na een tiental dagen vertier, gewandel, lol.....enz. Toch even opgestaan om uit te zwaaien en ja....het was om 4.30u 's nachts 25 graden!!!
Op hetzelfde moment een fantastische vallende ster gezien met een zeer lange staart, ongelooflijk.
De bijbehorende wens gaan we jullie dus niet verklappen.

En nu een weekje zonder gasten, dat is dus relaxen en opruimen en de dingen doen maar dan op een wat langzamer tempo. Vandaag begonnen om het dak van het terras een nieuwe rubberlaag te geven, zodat de regen er hopelijk vanaf nu niet meer door kan. We kregen de prijsofferte door voor een aantal ramen aan het terras te plaatsen om iedereen wat te vrijwaren van de wind in de winterperiode.
Dat is dus het eerstvolgende project. Het is nu ook het moment om hier en daar bij vrienden wat tijd te vertoeven en ook nog eens van een dagje strand te genieten, want, toch wel, dat kan nu nog hier. (zal weer eens wat gaan stoefen ) Zie fotoke.

Gisterenavond is de eerste vergadering geweest in Antequera (anderhalf uur rijden) voor onze nieuwe deelname aan de b&b beurs in Antwerpen in januari. Allen daarheen dus. De stand zal normaalgezien behoorlijk groter worden. Misschien zal er zelfs een magazine worden uitgegeven over de dorpen hier en in de buurt van Antequera, eveneens met veel streekinformatie. Weer een rede om er eentje te komen afhalen op onze stand. Verdere gegevens worden uiteraard nog doorgegeven.

Ad begint vanavond aan een nieuw recept van een curry.....de schoteltjes ervoor hadden we al, alleen het gerecht miste nog. Benieuwd. En ik ga echte Belgische frietjes bakken.

Smakelijk

De boulevard

Eigenlijk niet echt lang geleden schreef ik over onze boulevard, het pad dat naar Casa Los Dos gaat, voor sommigen een verschrikking met de wagen, voor anderen een pleziertje dat bij een Andalusische vakantie hoort.
Wel, eveneens hebben we ergens in de blog zitten hopen op een beetje regen want het was dus sinds mei geleden dat we daar nog iets van hebben gezien. En ja hoor vorige week was het zover. Als het dan regent in Andalusië, dan regent en regent en regent en regent en regent het dan ook. Bakken en straten vol, stromen om niet buiten te komen.
Wel, dat hebben we gekregen en het gevolg kan je al raden........de boulevard is verdwenen met alle gevolgen van dien. Een rampzalige weg is er overgebleven. En we zullen het er moeten mee doen.
Een tijdje geleden hadden we al een mailtje gestuurd naar de burgemeester om toch eens na te kijken of er aan de hele zandweg niets kon gedaan worden. We zorgen tenslotte ook voor een deel voor het toerisme hier in het prachtige Competa.
Helaas geen antwoord. Maar deze week hebben we er werk van gemaakt. Foto's en een goede Spaanse brief die we in het gemeentehuis gaan afgeven zijn en laten aftekenen om zeker te zijn dat hij wel toe zou komen.
En nu wachten we af. Gisteren heeft het weer even goed geplensd en dat maakt het er alleen maar wat spannender op. Vorige week, net na de eerste bui hebben we zelfs de eerste annulatie gehad van gasten die boven het pad stonden en niet verder wilden. Daar ging de boeking.
Maar hoop doet leven en daar is de zon weer in volle ornaat. Vanmorgen kon iedereen weer lekker ontbijten onder een blauwe hemel vol zon. En dat is Andalusië echt.
Ad's zus was hier dan ook voor een weekje en dat is alleen maar lekker bijkletsen en wat meer relaxen en genieten. Een goede wandeling in El Torcal hoorde er dan ook bij.

Eergisteren 1 dagje geen gasten en dat was dan voor ons tweetjes weer eens lekker ontspannend genieten van een heerlijk dagje niksdoen.

Vanaf gisteren zijn we weer vertrokken en zitten we weer vol met deels huizenjagers, want dat hoort er tegenwoordig veel bij. Aan 1 kant hebben we al nieuwe Zweedse buren gekregen.

Eveneens kwamen gisteren Ann en Wilfried toe voor een vijfde keer, een lustrum wat we samen efkes gevierd hebben. We kunnen nu verder breien waar we de vorige keer gebleven zijn in april.

Dus ik ben weg nu.

Triestige planten

Vorige vrijdag was het weer zover, we gingen naar het lichtfeest in Guaro. Een feest waarbij men de 3 religies samen vieren, katholiek, joden en islam. Jaja, het kan nog steeds.
En het was weer een feest, een dorp compleet verlicht met 20.000 kaarsen, een geweldige ervaring. Het is wel even rijden, maar meer dan de moeite waard. Het was voor ons trouwens een vrije dag, geen gasten, dus daar gingen we dan en konden we eveneens wat later blijven omdat er geen ontbijt moest klaargemaakt worden.
Een dorp vol lichtjes en kraampjes met allerhande dingen, snuisterijen, kazen, kaarsen, een ecologische draaimolen voor kinderen, noem het op en het stond er wel. En dan een hele straat met eettentjes van allerlei soorten. Een thee- en brownietent, een kebab, een pizza, een gigantische barbecue, patatas asadas ( een dikke pellepatat met vulling), pannenkoekenkraam, genoeg dus.

En na een vermoeiende avond van lopen en slenteren door de kleine straatjes konden we dan 's nachts terug naar huis.

En deze week was het een ander verhaal. Mensen vragen ons of we soms vervelende of rare mensen over de vloer krijgen. Neen , eigenlijk nooit. Wel af en toe wat raardere, maar niks lastig. Deze week hadden we dus prijs. Een boeking die reeds zeer lange tijd was gemaakt.  Dit koppel kwam aan en ik dacht ppfffooehh, daar moeten we aan werken. Kamer tonen, uitleg over de hele reutemeteut. Het enige wat ze wilden weten was waar de dichtstbijzijnde zee was. Ok.

De  volgende morgen, wij zijn druk doende met het ontbijtbuffet klaar aan het zetten horen we de eerste deur opengaan van de bewuste kamer. Ons buffet start om 9 uur en wij zijn zo ingesteld dat dit steeds net op tijd klaar staat. Maar die morgen was het anders berekend volgens de nieuwe gasten. Ze kwamen binnen zonder iets te zeggen en keken direct rond hoe en wat ze konden nemen van dat buffet wat nog niet klaar was. Zonder enig klein praatje van hoe alles beviel vroegen ze direct naar koffie. Ad heeft mooi zijn uitleg gegeven over wat er allemaal staat en wat we zelf allemaal zelf bereiden, brood bakken, yoghurt, confituren, maar dat bleek overbodig te zijn. Koffie , dat was belangrijk, en daarbij een half droog broodje. Na 5 minuten waren ze weer weg. Wel......zo een triestige planten, dat hebben we dus nu voor het eerst meegemaakt.

Nu gaan wij ontbijten want er ligt nog heel veel over.

We blijven nog een nachtje

Een dag zoals een ander. Het is natuurlijk momenteel heel erg druk, dat hebben we ook gehoopt van in het begin van onze opening. En we zijn goed bezet. En af en toe hebben we er een dagje of soms twee dagjes dat er in één kamer niemand is....dat is nu eenmaal zo, en helemaal normaal. Je kan niet alle dagen netjes opvullen. En vanmorgen was het zo een dag, er ging een koppel vertrekken en ik kon de kamer wat later poetsen want voor twee dagen is die vrij.
Bij het ontbijt kwam dus de verrassing.....wij willen nog een nachtje blijven en toch nog niet doorreizen naar Ronda vandaag. Kan dat?  Ah ja, tuurlijk en geweldig dat jullie het hier zo naar jullie zin hebben.
Voila, en vanavond zitten we dus met twee meer aan tafel. Altijd gezellig met zo een hele tafel vol, verhalen, verhalen, verhalen.

Vorige week hadden we Bart en Jen die terug op vakantie bij ons waren en er was ook een Spaans koppel die geen enkele letter van een andere taal kenden. Jen ook niet dus dat was  hééééééél gezellig en we hebben mekaar allemaal goed verstaan en vermaakt.

Hadden we daar ook Freddy en Sandra bij, de avond was weer geslaagd. En die boekten dan maar zoals vorig jaar, direct voor volgend jaar bij.

Stilaan begint het hier een groter vriendenkring te worden, gasten die telkens terugkomen en zich weer thuis gaan voelen. Vorig weekend nog zo 2 koppels die even voor het weekend terugkwamen. En dan is het alweer aftellen naar oktober, dan komen Ann en Wilfried voor de 5e keer om zich tijdens de dag af te peigeren met wandelen .

Vandaag is iedereen op pad, dan is het hier rustig en kunnen we ons werk wat verdelen want tussen de gasten rondlopen met stoffer en blik is ook niet van het aangenaamste. En den Ad.......die is nog even naar de kust boodschappen doen zodat hij vanavond weer iets kan te voorschijn toveren. Ons menu valt voor ons soms in herhaling, maar gelukkig voor de gasten niet.
Dus is het straks als voorgerecht, calabacin (courgetten) met een pijnboompittendip ( mooi woord he). Hoofdgerecht een risotto met kabeljauw en een sausje op basis van pastis. En als dessert ( jaja Sandra) een chocoladesoufflé. Dat kan als goed belg niet mankeren op ons menu.

En als afsluiter een koffietje met lekkere chupito (afzakkertje). De bijgevoegde foto vonden we in Granada de moeite om even te laten zien.  (Koffie moet heet zijn zoals de hel, zwart zoals de duivel, puur zoals een engel en zacht als de liefde )

Ik wilde jullie efkes laten watertanden want we krijgen toch telkens te horen dat het lekker is.....en dat doet heel erg deugd.

En nu weer even verder werken. Ik weet het, daar is het barslecht weer, hier net omgekeerd, de ventilatoren staan vollen bak te draaien.

Hasta la proxima.

Vuur

En dit is niet tof. Gisteren vertrokken we naar de kust voor een etentje met vrienden. We kwamen bij ons nog maar bovenaan de berg en roken vuur. Iets verder zagen we tussen Canillas de Albaida en Cómpeta een gigantische brand. Dit leek niet echt pluis. De windvlagen waren soms zo hevig dat het bijna niet anders kon dan verder uitbreiden. Toen we in de late namiddag terugkwamen stond de hele bovenkant en het rechtse gedeelte van het natuurpark in lichterlaaie. DIT IS EEN RAMP.
18 helikopters en watervliegtuigen vlogen op en aan met water om toch maar iets onder controle te krijgen.
600 mensen werden geëvacueerd omdat de vlammen natuurlijk steeds dichter kwamen.
Voor ons was er geen gevaar want de wind kwam uit te richting van de kust, maar inwoners van net rond het dorp, die zijn de dupe. Er hebben zelfs 5 huizen moeten aan geloven.
Het is zeer vroeg in het seizoen dat we dit al moeten meemaken. Hoe het ontstaan is , geen idee, al doet de ronde dat het weer over een barbecue gaat, terwijl dit tijdens deze periode streng verboden is. Elk jaar weer opnieuw krijgen we soortgelijke voorvallen, maar dit blijkt de ergste in 40 jaar te zijn.

Het is natuurlijk geen leuk verhaaltje, maar toch wilde ik dit er ook bij hebben. We hadden trouwens onze week leuk afgesloten omdat Zeno met Celine op verlof zijn geweest. Op de bewuste plekken van de brand hadden we nog rondgereden om eens naar El Acebuchal te gaan, het verloren dorp van Cómpeta.
Het waren toffe dagen, dagje Malaga, dagje Granada en een dagje Ronda met een extraatje in Juzcar, het smurfendorp. Dat was weer genieten.

En nu kijken we uit naar de aankomst van Rob die straks aankomt in Malaga.

Greetz

2 jaar

hehe, 2 jaar en ons derde seizoen dat net is gestart. Natuurlijk kunt ge dan zeggen : wat vliegt de tijd toch snel. En er gebeurt zoveel in die enkele jaren dat we hier zijn. We leven een ander leven, dat had ik trouwens al een paar keer geschreven en nee we willen niet terug. Het is steeds weer plezant als mensen terugkomen, weer verhalen oppikken van de laatste keer en daar eventueel verder aan breien.
Volgende week komt Vie, kijken we echt naar uit. Alleen jammer dat Bientje er niet bij is. Dat gaan dus dagen kletsen worden. Het is maar ééntje van de vrienden die uiteindelijk naar hier komen.
Dan kunt ge denken, uit het oog, uit het hart........raar toch. In het begin hou je veel contact , maar als het dan steeds van 1 kant komt, niet echt leuk meer.
En toch zijn we weer superblij dat er op bezoek komen. Dat is geen heimwee, dat is gewoon weer de draad oppikken van voorheen.

Ik hoor nu sommigen al denken, oei, die hebben wat op hun maag liggen. Maar neen, het is gewoon even terugkijken op die laatste twee jaar dat de b&b open is. Wat we meemaken, met gasten, met vrienden, met familie, met van alles en nog wat.
En uiteraard komt er soms wat frustratie bij, bij Ad bijvoorbeeld , die als dieetconsulent werkt en waar de cliënten elke week weer andere uitvluchten vinden waarom ze die week niet kunnen komen. Waarom willen ze dan aan het dieet? Die eet en de andere niet dus.
Wij doen lekker verder en gaan nu even genieten van de zon, misschien zelf een strandje meepikken.
Tot de volgende

P.S. Als jullie willen reageren, doe maar gerust he, we kunnen er tegen .

STEMMEEUUHHHNNN !!!

Ach, het was te mooi om waar te zijn. Net voor Pasen hadden we onze kippen , en met Pasen ons eerste eitje. Maar gisteren sloeg het noodlot toe, er lag er al eentje dood.
Things happen.
Dus onzen Ad, gewoon om met kippetjes om te gaan haalde die even uit het hok en ging ze, als onze gasten weg waren, even begraven of wat dan ook. Hier in Spanje bestaat er zoiets als een ophaaldienst voor zo'n dingen. Maar, toen hij terugkwam was de kip wegggg. Misterie. Wie nam de kip mee? Ofwel ging zijn eerste gedacht naar Migo, onze jongste kat. Moeilijk te geloven. Ofwel was het een vos, maar sluipen die rond tijdens de ochtend?
Dus denken we dat de natuur zijn werk heeft gedaan en dat er een roofvogel mee weg is gevlogen. De plaatselijke ophaaldienst dus.

Ondertussen ben ik in de weer met kamers opruimen en omdat we nu 10 gasten hebben, zijn er ook een koppel gevestigd bij de buren in één van de vakantiewoningen die we in beheer hebben. Daar aangekomen, loop ik zoals elke dag op mijn slefferkes rond in de tuin, en op het ogenblik dat ik onopgemerkt een stapje wilde zetten, zag ik onder mijn voet iets kruipen. Net gemist, een slangetje van het niet echt gezonde type.

En zo gaat de dag in Andalusië verder. 's Avonds was het tijdens het diner weer een geweldige sfeer en wat met die groep een lawaai zou zijn, veranderde tijdens het eten in een complete stilte. Ahhhhhh, het smaakt en dat doet deugd.

Vanmorgen werd ik wakker en kwam tot het besef dat ik nog steeds geen oproep gekregen heb om te gaan stemmen. Ja, ik moet dat hier ook doen. Waarom is me nog steeds de vraag, maar dat hoort nu eenmaal zo.
Het consulaat had me nochtans doorgegeven dat Tervuren, waar we het laatst hebben gewoond, mij die bewuste brief moest doorsturen. En dat hebben ze dus niet gedaan. Zullen we dan maar eens niet gaan stemmen??? Pfff België zit waarschijnlijk ook niet op mijn stem te wachten en Vlaanderen ook al niet, laat staan Europa. Hier zitten we goed, dus we volgen

het zondag wel even op tv, als we niet buiten liggen te kletsen met één van de gasten.

P.S. Deze kregen we dan gisteren nog officieel met de post toegestuurd, ook dat doet weer deugd.

Een nieuwe straat tijdens Wordfeud

Hehe, of het gelukt is of niet weet ik niet maar enkele weken geleden is onze weg door de hevige regenval in een jaarlijkse ramp veranderd. Dus de eerste gasten die daarna toe kwamen kloegen over de weg natuurlijk. Uiteraard zijn ze diezelfde weg de dag erna al lang vergeten, maar het is een leuke binnenkomer.
Ik dacht, we gaan nu de burgemeester eens proberen in te schakelen want we zorgen tenslotte ook een beetje mee aan de opbouw van het toerisme hier in Cómpeta.
Een mailtje gestuurd maar helaas geen antwoord terug. We zitten natuurlijk in een land waar het geld ook niet zomaar naar buiten te gooien valt, maar toch hadden we vernomen dat Andalusië een budget voor de gemeenten had ter verbetering van de wegen. Wie niet waagt......
Dus toch geen antwoord. Maar vanmorgen, even om wakker te worden op 2 dagen zonder gasten, tijdens een spelletje Wordfeud hoorden we lawaai buiten.
Hier lawaai????? niet mogelijk. Jawel, een bulldozer aan het werk, en de weg gaat stilaan weer veranderen in een "boulevard". Zou ons mailtje geholpen hebben? Geen idee, maar wij hebben toch weer een mooie straat.

Maar waarom sleur ik dat spelletje Wordfeud daar nu bij. Simpel. Ik speel eigenlijk online dan telkens met mensen van een beetje hetzelfde spelniveau als ikzelf en gisteren kreeg ik ook een berichtje van die mevrouw met de mededeling dat ze het spel niet kon afmaken omdat ze op vakantie vertrekt en wel naar Cómpeta. Die vernoemde dit ook omdat mijn username  gelinkt is aan Cómpeta.
Vond ik dus eigenlijk wel grappig, je speelt met onbekenden en plots gaan die zonder het te weten dan ook naar jouw dorp op vakantie. Of we die mensen ook gaan zien is een ander verhaal, maar hahh, toch efkes neerschrijven.

Nu nog even boodschappen doen en dan komt er een massagetherapeut om Ad eens onder handen te nemen.
Het is een test omdat we dit nu ook aanbieden aan de gasten. Dan moeten we dat natuurlijk ook zelf eens proberen. Ik heb de sessie al gehad, stevig gekneed voor 2 uur. Doet deugd.
Vorige week hadden we gasten en die mevrouw kreeg van hem een massage van bijna 3 uur. Die was wel degelijk in de wolken toen die stopte. Als je dit dan nog kan doen onder een heerlijke zon, dan kan je vakantie toch niet meer stuk.

En we zijn dan allebei weer in topconditie om onze gasten tijdens het nieuwe seizoen te verwelkomen.

Hasta pronto.

4 min 1

Hehe, de 4e keer dat Ann en Wilfried hier waren en dat was weeral genieten, lachen, serieuze gesprekken enz... En we kijken al uit naar oktober, want dan zijn ze er weer. Voelt wel plezant, eigenlijk gasten die vrienden zijn geworden en dat voelt blijkbaar voor hun ook telkens als thuiskomen.
En toen ze vertrokken maakten we alles weer klaar voor de gasten die in de late namiddag zouden toekomen uit Nederland. Kregen we 's morgens vroeg een telefoontje dat ze door de blokkade op de autoweg in Nederland, hun vlucht hadden gemist en dat de pret niet door zou gaan. Ze kwamen voor 4 dagen en het omboeken voor een nieuwe vlucht, de volgende dag zou rond de 400 euro kosten. Bye bye Andalusië. Wie weet in de toekomst zien we ze wel terug verschijnen.


De ene komt , de andere gaat, het leven van een b&b. En de ene laat leuke herinneringen achter, de andere soms wat nare. Zoals vanmorgen, leuke en aangename gasten die vertrokken , maar toch had ik het gevoel dat ze een negatieve sfeer achterlieten, zelfs al was er niets aan te merken op het verblijf. Sommigen hebben die ingesteldheid, is gewoon zo. Dan geven we daar een kwinkslag aan en we gaan verder.


Maar de zon is er en we zijn blij. Het is semana Santa en dat is één en al feest in alle dorpen hier, en Malaga is een koploper op dat gebied. Daar loopt elk jaar trouwens Antonio Banderas mee in de optochten voor Pasen. Malaga is dan ook wel bijna te mijden van de massa die er rondloopt. Maar....het is een sfeer.
Elke dag of avond is er wel een processie gaande en die gaat maar door. Of het nu geloof is of niet, de traditie blijft bestaan. Het is een geweldige ervaring, iets wat we in België en Nederland helemaal niet meer kennen. Back to basic zou ik zeggen.


Spanje is mañana mañana, ....niet echt, Spanje is leven en genieten van het leven. En dat doen we dan samen met onze gasten op een relaxte manier.

de website hermaken

De website is dus blijkbaar al aan vernieuwing toe. We zijn er nochtans blij mee, voor zoverre we blij kunnen zijn met een site waar wel het één en ander aan scheelt. Maar, de reacties zijn altijd positief en het werkt.
Hij werkt ja, als hij werkt want we zijn nu toch al 4 keer gehackt en dat is niet het plezantste dat je overkomt, zeker als je boekingen grotendeels afhangen van internet.
Maar hoe komt dan toch dat die telkens weer gehackt is. Dus wij weer naar onze webbouwster Maria Kupers. Daar kregen we te horen dat de server niet goed beveiligd is en dat die moet veranderen, maar......daardoor moet de hele website ook veranderen want bij die nieuwe server kan die niet werken.
Verstaan jullie het........ik in elk geval niet, maar ben daar een super leek in natuurlijk.
Het kwam er dus op neer dat na de twee jaar onze website volledig kwijt zouden zijn en dat we van nul mogen herbeginnen bouwen. Ok, doe maar he, zij kan dat wel. Op zich geen probleem, maar wij krijgen wel de rekening van een volledige nieuwe site?????
Maar hoe komt dat verdorie dat die website niet meer kan werken bij een nieuwe server? We komen overeen, eigenlijk helemaal niet overeen met Maria dat we er eens een gesprek moeten over hebben want zij gaat dat niet gratis hermaken.
Waar ligt dan toch die fout van die website? Wij snappen het nog steeds niet. En ondertussen gaan er maanden over en het gesprek komt er niet. Uiteindelijk enkele weken geleden geraken we zover na opnieuw gehackt te zijn, en het besluit staat vast......geen van beide, wij en zij willen niet meer verder werken met mekaar. Zoek maar een andere.
Dat doen we dus en die vinden we na enkele aanvragen van verschillende webbouwers.
Van die verschillende mensen komen we het hele verhaal te weten waarom die site nu niet meer gaat werken.
De site werd toen gemaakt in een programma dat op dat moment al bekend stond, dat dat ging vervallen en moest ge upgrade worden. En zelfs de nieuwe upgrade stond ook al bekend dat die er uit ging en dat die weer naar een ander niveau zou gaan.
Dus onze site bouwster wist van het hele gedoe af en heeft maar verder gewerkt met wat ze had.....wij betaalden toch want het vertrouwen had ze wel van ons.


En voila......hier zitten we dan. De site werd inderdaad overgezet naar een andere server, compleet overbodig....en nu hebben we nog 2 dagen om de codes te krijgen van haar, maar dat loopt allemaal niet van een leien dakje.


Uiteindelijk komt het wel allemaal in orde, maar wat bezielt mensen toch om steeds dwars te moeten gaan liggen. En we hebben nog steeds onze les niet geleerd, doe nooit zaken met vrienden..


Eén ding weten we.......onze nieuwe site gaat er nog beter worden en daar zijn we nu al blij om.

&ééé'h§jhèlm'ià)iyk^zà(ৠof zoiets

Al doende leert men. Zeg dat wel, maar waar beginnen we.
Veel gasten raden ons aan om al de verhalen die we meemaken op te schrijven in een boek, ten eerste omdat het zo spannende en leuke verhalen zijn en ten tweede om die als herinnering bij te kunnen houden.
En toch zijn we daar nog steeds niet aan begonnen. Waarom??? Geen idee. Komt misschien nog wel.
Maar ééntje is nu toch wel de moeite om even neer te pennen.


Het verhaal begon in januari toen we op de website Workaway een oproep deden. Workaway is een site waar mensen die een jaartje verlof nemen, zich aanmelden om zo van land naar land te reizen en hier en daar wat klusjes op te knappen tegen kost en inwoon. Ook als gastheren kan je je daar op aansluiten. Dat dus gedaan en we hadden vrijwel direct prijs. Het zag er een leuk koppel uit, uit Engeland, die voor een week wilden mee het hele huis komen schilderen.
Het was de afspraak dat die op 5 februari gingen aankomen. De volgende aanvragen, want die kregen we wel veel, hebben we dus allemaal geweigerd. Uiteraard, wat moet je met al dat volk.


Half januari vertrokken we naar België voor het vakantiesalon. Eind januari kregen we van datzelfde koppel bericht dat het niet doorging omdat ze vrije tickets hadden gekregen om naar India af te reizen. Ze wilden later komen. Dat schikte ons natuurlijk niet. Werken uitvoeren terwijl er gasten  zitten te genieten van een rustige plek hier....NO WAY!!


Dus geen hulp meer want de geweigerde kandidaten, die hadden inmiddels wel al wat anders gevonden.
Maar enkele dagen later kregen we van het welbewuste koppel nog een mailtje om ons te vertellen dat ze onze website hadden gezien en al de commentaren hadden gelezen.....het leek een ideale plek voor hun trouwfeest. No problem, kom maar af. Leek ons een leuke uitdaging.Ze wilden alles via mail regelen maar op dat voorstel gingen we niet in. We stelden hun voor om dit ter plaatse te komen bepraten en bekijken, sfeer opsnuiven. Ok, prima. Ze wilden absoluut toch al de 4 kamers boeken voor een week om zeker te zijn. Het voorschot daarentegen, dat kon wachten tot ze hier zouden zijn. Eind februari was vastgelegd voor het bezoek. Tegen dan werd het uitgesteld tot 6 maart, want......een heel verhaal. 6 maart kwam korterbij en het werd uitgesteld tot de 13e want......een heel verhaal.
En de 12 kregen we bericht dat ze ergens in Spanje pech met hun mobilhome hadden en dat ze pas tegen de 15e konden arriveren. Nu is het nog een kalm seizoen, maar ik weet niet in welke b&b je zomaar je dagen kan verschuiven, wetende dat er maar 4 kamers zijn. Maar dat was geen probleem.


Ad had van in januari een raar voorgevoel, maar ik bleef, zoals gewoonlijk positief denken.
We hadden geregeld dat Bas naar hier kwam omdat die de hele catering op zich zou nemen. Vrijdag om 12 u moest hij terug naar de vlieghaven, en ja hoor, de 2 Engelse gasten kwamen om 11u aan. Net op tijd om supervlug een diner samen te stellen met Bas.


Op tijd......zonder er rekening mee te houden dat ze met een stokoude mobilhome hier toe kwamen aangereden die op de grond sleepte, terwijl zij er panikerend rondliep dat de auto wel stuk zou zijn.
"This is hell" Takeldienst regelen om dat halve wrak naar het dorp te slepen, want hier wilden ze niet meer parkeren.


Enfin, het diner is ondertussen samengesteld. Het voorschot nog steeds niks.
's Avonds aten ze mee en het was supergezellig, verhalen van hier en daar, het kon niet op.
Maar tussen de zinnen door konden we allebei wel verstaan dat het de bedoeling was om dit alles zo goedkoop mogelijk te maken. Ok, kan ik inkomen, maar om zelf je drank mee te brengen van Engeland, dat gaat ons wel een beetje ver.
Zachtjes maakten we ze duidelijk hoe onze werkwijze hier is.
Aangezien ze met 24 zijn en er hier maar 8 kunnen slapen, probeerden we de vakantiewoningen die we beheren voor te stellen, samen met huurwagens, of eventueel allemaal in het hotel in het dorp.


Leek hun allemaal wel geweldig en onze plek was voor hun wel "DE PLEK" voor hun feest, dat stond vast. We vonden wel een oplossing voor de overige gasten.
De volgende ochtend vertrokken ze naar het dorp, op speurtocht en hadden ze ook, een afspraak met het hotel voor een prijsofferte voor de gasten. Bij de terugtocht werd er gezwegen totdat ik hun reactie vroeg over het hotel. Wel.......dat was wel mooi en de hele familie kon samen zijn gedurende 4 dagen.
Plots was onze plek toch niet "DE PLEK" meer.
Er werd ons toen even gevraagd of het niet mogelijk was hier enkel het feest te organiseren en geen kamers te boeken?????? Pardon????


Heel de boel werd geannuleerd.
Tijdens die 2 dagen dat ze hier waren speelde ik ondertussen voor hun ook taxi omdat hun "wrak" in het dorp stond. Net voor ze de tweede avond gingen uit eten in het dorp sprak Ad ze nog even aan om te zeggen dat hij wel verwonderd was over wat hij van mij had vernomen van de annulatie. Hij vertelde er ook bij dat hij dat gevoel van in januari al had.  Grote discussie en mevrouw stapte boos in de wagen om hun naar het dorp te laten rijden.
Halverwege werd ze bijna hysterisch en vroeg me om onmiddellijk terug te keren , zodat ze hun spullen zouden kunnen nemen en verdwijnen. Deze plek voelde zo slecht dat ze er niet meer kon blijven,.
Ik heb ze dan toch kunnen overhalen om rustig te gaan eten en toch hun laatste nacht hier door te brengen. Dat deden ze dan ook. De volgende morgen, de dag van vertrek is het ontbijtbuffet onaangeroerd gebleven en stond een taxi voor de deur om te verdwijnen. Ad heeft dan nog een gesprek kunnen hebben om duidelijk te maken waarom hij dit gevoel al had vanaf januari en ook om te weten te komen waarom alles zo plots anders draaide.
Ze hebben het één en ander kunnen uitpraten, met haar althans, want haar arme man mocht gedurende die 2 dagen geen mening geven. Diezelfde man zakte in de grond van schaamte.


Toch raar hoe je van de "ideale" plek zo een "on-ideale" plek kan maken.
Voordat je aan Workaway begint, denk eerst even na.
En ze zijn wegggggggg. Onze eerste rare ervaring.
Gelukkig kwamen er die avond weer nieuwe en geweldig toffe gasten toe, zoals altijd.

Yoghurt en bermuda

Ja, wat hebben die twee un eigenlijk met elkaar te maken. Ik zou het eerlijk gezegd ook niet echt weten, maar het toeval wil dat die twee dingen de laatste twee dagen voorbijkwamen.


We maken dagelijks verse yogurt en dat gaat op basis van gewone yogurt en lactosevrije melk. Blablablabla en dat gaat altijd gewoon goed. Tot deze week er iets verkeerds liep en de yogurt eigenlijk meer op kéfir leek, een melkachtige substantie. En wij mar stoefen tegen de gasten dat het altijd lukt en dat dit een uitzondering is.
Dus vond Ad dat het het moment was om eens de basis te veranderen met lactosevrije yoghurt. Die lactosevrije is normaal enkel te verkrijgen met suiker in, maar nu haden we de juiste gevonden.
De yoghurtkok, ik dus,  die wist beter, en die wist dat dit experiment zou mislukken, maar zo gezegd, zo gedaan.
Hahaha, de volgende morgen konden we onze gasten verwennen, met hangende oortjes, met nog maar eens een soort kéfir, maar ditmaal met brokjes erin.


Zullen we toch mar weer overstappen naar de "gewone" basis?


En wat doet die bermuda daar nu bij? Niks, het is gewoon fantastisch weer en dan trek ik als eerste een bermuda aan.


Dan laat ik un de pc voor wat hij is en ga genieten.

2014

den 8e zijn we al en er staat hier nog niks op. Foei van mij, en den Ad ook natuurlijk. De feesten zijn dus weer door, en ja, het was gezellig met de gasten. Gisteren alles mooi terug in de dozen opgeborgen en voila, schone lei voor dit jaar.
Ik moet er toch efkes bijvertellen dat de zon toch nog steeds van de partij is, zit hier zelfs met de deuren open in een t shirteke. Volgende week zal het weer wat anders zijn, dan trekken we naar den Belgique voor de b&b beurs in Antwerpen... En natuurlijk horen daar wat bezoekjes en wat etentjes bij.
Dus als jullie in de buurt van Antwerpen zijn.......kom maar eens kijken , al is onze stand dit jaar wat kleiner aangezien Competa niet mee Wilde sponsoren dit jaar.
 Geen paniek.....wij gaan er gewoon voor !!!


Als we na de beurs weer thuiskomen is het tijd om een de schilderwerken te beginnen, alles een nieuw laagje wit ter opfrissing. De zon maakt alles kapot en af en toe een Klein bevinkje zodat we ook de barstjes kunnen opvullen. Lijkt allemaal erger dan het is hoor. We schuiven zo vlug onze berg nog niet af.


En dan kunnen we aan ons derde seizoen beginnen, weer met volle moed ertegenaan. Voor augustus hebben we gisteren zelf een aanvraag gekregen om een trouwfeest te organiseren hier ter plekke. Benieuwd of er iets van in huis komt. Lijkt ons weer een toffe uitdaging.


En nu eerst koffie.....tot de volgende of tot op de stand 1102.