Vorige week stopten we gewoonweg niet. Kwam ook door onze gasten die er dan nog een slag bovenop gaven en die ook de hele dag "chiquitan" zongen.
Belle haar oren zullen al getuit hebben.
Maar die gasten vonden ook het filmpje geweldig en die werden zo enthousiast dat ze er ook eentje wilden maken, maar dan anders gefilmd, met een drone.
Het werd een uitdaging. De volgende dag vertrokken ze naar Malaga, op zoek naar "de drone". En toen ze 's avonds terug thuis kwamen, moest dat ding uiteraard direct beginnen vliegen.
Helemaal niet wetende, en in de pikzwarte nacht begonnen ze aan hun dronetocht.
En ja hoor, het ding ging omhoog. En het ging nog verder omhoog, en nog verder . We stonden hier allemaal mee te supporteren want we konden nog net de lichtjes zien van die kleine rare ufo. En toen kwam het......de lichtjes begonnen te zakken, en zakken en zakken. En wij begonnen met zijn allen te roepen van " omhoog dat ding" . Maar nee, hij plofte in de vallei neer en gedaan met het filmverhaal.
Met twee gingen ze onmiddellijk op zoek naar dat zwarte kruisgeval, maar aangezien het hier stikdonker is en het naast het pad zo gevaarlijk is qua putten en ongedierte, was het niet aan te raden om dit nu te doen. Maar ze gingen door en kwamen later met hangende oortjes terug, helaas, hij was weg.
Ze zouden de volgende morgen wel op zoek gaan.Mensen die hier reeds verbleven, die weten dat dat geen evidente zaak is. Maar goed. Zelf vond ik het ook erg voor hun en besloot tijdens hun ontbijt maar op dronezoektocht te gaan. Lange broek en schoenen aan, want je weet maar nooit en weg was ik. Uiteraard was het reeds die morgen al broeierig heet zodat het zweet langs mijn benen liep, niet te doen.
Maar.........hij lag er en zo fier als een gieter klom ik naar boven om verwelkomd te worden door 4 lachende gezichten.
De drone was een leuk spel en of er ooit een filmpje zal uitrollen, dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Ze hebben een geweldige weken gehad, en daar draaide het toch om. En wij ook.
Volgende week is het dan weer tijd om enkele dagen naar België te gaan. Het moment is daar gekomen dat mijn moeder en Christa stoppen met hun lingeriezaak, die na 64 jaar de deuren sluit. Denk wel dat het tijd is. Ma is nu 88, welke madam doet haar dit na.
En omdat het de laatste week is, is het voor hu ook wel handig om wat hulp te krijgen met de opruiming.
Ad zal de boel hier wel draaiende houden, we hebben voor die dagen geen boekingen aangenomen. En bij mijn terugkomst is het weer vollen bak, tof, tof, tof.
