Want San Juan is inmiddels alweer een week voorbij en dat blijft dan toch weer in mijn kopke hangen. San Juan is namelijk het feest van het begin de zomer en dat is het enige moment dat er op de stranden vuur mag worden gemaakt. Een barbecue onder andere en veel nep Tinto de verano drinken, maken van dat feest een zatte boel.
Het is dan de bedoeling dat je 's avonds tijdens het vuur, briefjes maakt met daarop de dingen die je uit je geschiedenis wil wissen. Die briefjes gooi je dan weer in het vuur en voila, opgelost.
Daarna maak je zoortgelijke briefjes met wensen erop en ook die worden verbrand.
Achteraf, bijna tijdens de nacht is het ook de bedoeling om de zee in te duiken zodat je dan een goed en gezond jaar staat te wachten.
Maar die feesten hebben dus ook eens schaduwzijde en dat is de afvalberg. We hebben het als Belg, Nederlander, Duits, kortom Europeaan al tamelijk ver gebracht qua opruimen en recycleren maar hier is dat verre van gebruikelijk. Iets waar we ons soms wel een flink aan ergeren.
Alles wat verbuikt is en een verpakking had, blijft gewoon achter.
Enkele fotos geven een beeld.
Bij de laatste twee fotos kan men misschien een idee hebben hoe het er uit zag voor het feestje.
Maar goed.
Een andere ergernis hebben we eveneens deze week mogen ervaren.
Een maand geleden ongeveer werd mijn ma opgenomen in het ziekenhuis met een gebroken schouder. Niet leuk, en nog minder leuk aan een leeftijd van 89 jaar. Maar, alles goed en wel, ze was thuis na een paar dagen. Daarop volgt fysiotherapie elke dag , maar de pijn blijft gewoon doorgaan. Raar. Ze besluiten om de fysio te stoppen en toch even terug contact met de dokter te nemen. Ok, Radiografie terug want er klopt iets niet. Tuurlijk klopte er iets niet, ze waren een stuk vergeten, beter gezegd, niet gezien dat er nog een gebroken stuk zat. Gevolg: deze week terug opgenomen voor een volledige nieuwe operatie.
Schande gewoon dat ze zo kunnen leuren met mensen, en dan nog met zo een leeftijd.
Zal hier maar geen antireclame maken voor een ziekenhuis want dan is het al het tweede in mijn blog dat ik zou aanvallen.
We zullen het dan maar steken op missen is menselijk zeker.
