En dan blijven die dingen liggen. Maar vandaag is een druilerige dag.....HET REGENT...en dan is het het juiste moment om hier wat verder op te schrijven.
Dus sinds we terug in het land zijn, dat is al effe geleden, is Ad ondertussen nog eens terug naar België geweest om toch de oudjes wat te verzorgen. Is het niet tijdens de dag in het rusthuis, dan wel 's avonds bij mijn ouders. Maar wel leuk. Elke leeftijd brengt zijn kwaaltjes mee.
En bibi, die zat hier, en deze keer helemaal niet alleen, want ik had gasten om een beetje in de watten te leggen. En uiteindelijk kwamen er nog twee Duitse dames onverwacht bij die hier plots voor de deur stonden om te vragen of we nog voor een aantal dagen een kamer hadden.
Ik kwam tot de vaststelling dat een b&b in mijn eentje runnen, wel net iets anders is dan met twee. Met twee verdeel je de taken wat en dat loopt gesmeerd. Behalve de eerste week toen we net geopend waren, alweer bijna 6 jaar geleden. Toen liepen we 's morgens mekaar constant in de voeten in de keuken, we konden onze draai niet vinden. Daar zullen de zenuwen ook wel wat meegespeeld hebben.
Maar nu krijg je die andere taken er gratis en voor niks bij. Beetje organiseren dus.
" Een b&b is toch alleen maar een ontbijtje maken?" Aan dat zinnetje van eentje van onze gasten blijf ik dikwijls denken. Ontbijtje maken, bedje opmaken en voor de rest met een gin tonic in de zon liggen. Tarara.
Sinds enkele weken volg ik dan ook graag het tv programma van Annemie Struyf over de b&b's in Frankrijk. Een heel ander type programma dan met 4 in bed. Een normale kijk op het leven en het reilen en zeilen van een b&b. Er zijn vrolijke fragmenten en ook triestige fragmenten. Eigenlijk wel tof om te zien dat uiteindelijk, al die eigenaren in hetzelfde schuitje zitten als alle b&b's hier.
Maar om nog even terug te komen op onze periode in België. Ondertussen hadden we zoals ieder jaar Mariska en Guus die netjes op ons huis en de katten en kippetjes pasten. Op hetzelfde moment mochten zij opzichters zijn van ons nieuwe zwembadproject. Dat werd hoogtijd want ons houten zwembadgeval, dat was aan vernieuwing toe.
Dus tegen het moment dat we terug thuis kwamen was alles al bijna klaar. Nog enkel de mozaiekjes erin en dan WATER. We hadden het risico genomen om beige mozaiekjes te kiezen, jaja beige en niet van dat nep zeeblauw. Eindresulktaat zijn we superblij.
En vanaf de eerste dag heb ik een lekkere plons genomen, die fotos gaan we jullie besparen. Het was op dat moment nog behoorlijk koud, maar ik moest dit ding gewoon proberen.
Het oude bad werd afgebroken en nu hebben we een nog groter terras waar diegenen die zin hebben nog langgerekter kunnen zonnen.
Deze week hebben we ons dan "beziggehouden" met de aanleg van het buizensysteem voor de zonne-energie van dat bad. Nu nog enkel de zon, want die is er sinds gisteren niet meer bij. Elkeen krijgt zijn tijd, nu zijn het dus de planten die hun kans krijgen om wat van het heerlijke water te profiteren.
Alles is ondertussen weer pico bello en we zijn weer klaar voor de volgende gasten die morgen aan onze trap staan.
Welkom iedereen, Casa Los Dos is back.
