En het was weer een feest, een dorp compleet verlicht met 20.000 kaarsen, een geweldige ervaring. Het is wel even rijden, maar meer dan de moeite waard. Het was voor ons trouwens een vrije dag, geen gasten, dus daar gingen we dan en konden we eveneens wat later blijven omdat er geen ontbijt moest klaargemaakt worden.
Een dorp vol lichtjes en kraampjes met allerhande dingen, snuisterijen, kazen, kaarsen, een ecologische draaimolen voor kinderen, noem het op en het stond er wel. En dan een hele straat met eettentjes van allerlei soorten. Een thee- en brownietent, een kebab, een pizza, een gigantische barbecue, patatas asadas ( een dikke pellepatat met vulling), pannenkoekenkraam, genoeg dus.
En na een vermoeiende avond van lopen en slenteren door de kleine straatjes konden we dan 's nachts terug naar huis.
En deze week was het een ander verhaal. Mensen vragen ons of we soms vervelende of rare mensen over de vloer krijgen. Neen , eigenlijk nooit. Wel af en toe wat raardere, maar niks lastig. Deze week hadden we dus prijs. Een boeking die reeds zeer lange tijd was gemaakt. Dit koppel kwam aan en ik dacht ppfffooehh, daar moeten we aan werken. Kamer tonen, uitleg over de hele reutemeteut. Het enige wat ze wilden weten was waar de dichtstbijzijnde zee was. Ok.
De volgende morgen, wij zijn druk doende met het ontbijtbuffet klaar aan het zetten horen we de eerste deur opengaan van de bewuste kamer. Ons buffet start om 9 uur en wij zijn zo ingesteld dat dit steeds net op tijd klaar staat. Maar die morgen was het anders berekend volgens de nieuwe gasten. Ze kwamen binnen zonder iets te zeggen en keken direct rond hoe en wat ze konden nemen van dat buffet wat nog niet klaar was. Zonder enig klein praatje van hoe alles beviel vroegen ze direct naar koffie. Ad heeft mooi zijn uitleg gegeven over wat er allemaal staat en wat we zelf allemaal zelf bereiden, brood bakken, yoghurt, confituren, maar dat bleek overbodig te zijn. Koffie , dat was belangrijk, en daarbij een half droog broodje. Na 5 minuten waren ze weer weg. Wel......zo een triestige planten, dat hebben we dus nu voor het eerst meegemaakt.
Nu gaan wij ontbijten want er ligt nog heel veel over.
