Overdonderd

Sinds nu ongeveer 5 jaar schrijf ik af en toe wat aan mijn blog. En ik kan dus eveneens zien hoeveel mensen die blog dan ook effectief lezen. En dat is, laten we eerlijk zijn, gewoon, niet spectaculair veel. Maar toch doet dat plezier, zelfs al weet ik uiteraard niet wie die leest. Zelden komt er dan ook eens een reactie op wat er neergepend is.
Via via kom je dan te weten of hoor je: hehe, wat heb ik gelachen met dit of dat en dan denk je, ok ik doe verder.

Maar deze week begon ik eerst met wat twijfels aan het verhaaltje over "boos op Hoeilaart" en dacht : gaat dit iets teweeg brengen?
Ik begon er aan en de dag erna wist ik echt niet wat er gebeurde. Ik had op 1 dag zomaar een 30 voud van lezers. Er werd tijdens de druivenfeesten in Hoeilaart dus geroddeld want ook vandaag komen er nog steeds lezers bij. Man man man, ik ben echt overdonderd door wat er gebeurt. Alleen jammer dat ik uiteindelijk niet weet wie of wat dat leest. Niet dat dat echt belangrijk is, maar......ge weet dat toch wel graag.
En reacties....ook bijna niks. Dat is dus het verschil tussen de Belgen en de Nederlanders. Moest Ad zo een verhaaltje op een Nederlandse blog schrijven, het zou reacties regenen. Belgen.....die zwijgen, die durven blijkbaar nog steeds niet uitkomen voor wat ze denken. Ook de mensen niet voor wie het verhaaltje geschreven was.

Maar....ik ben blij, zeer blij en hoop dat er bij de volgende schrijfsels ook nog volgers blijven krijgen, dat doet deugd. Daar eten we een tapatje op. Saluuut.

Boos op Hoeilaart.

Waarom zou ik nu boos zijn op Hoeilaart, mijn eigen ex-dorp? Voor de druivenfeesten die nu momenteel plaatsvinden alleszins niet, want daar had ik vroeger ook al een hekel aan.
Nee, ik kom nog even terug op mijn vorige blog waarin ik toch een bloemeke opstak naar mijn moeder en naar Christa, die zomaar 64 jaar haar lingeriewinkel heeft opengehouden en die vorige zaterdag haar deuren sloot.

Enkele maanden geleden dacht ik, daar gaan we wat aan doen. Zelf al houd zij daar niet van, toch wil ik op de een of andere manier die zaak in de bloemekes zetten. Van wie zou ik dat geërfd hebben? Dus, als trouwe inwoonster van Hoeilaart en als een bijna "sociaal bureau" van Hoeilaart, want ook dat vond soms plaats in de winkel, vond ik dat op zijn minst er iets of wat geklingel mocht aan te pas komen.

Ik begon met mails te sturen naar verschillende instanties, kranten en uiteraard in Hoeilaart naar de burgemeester, de eerste schepen en de schepen van economie, want dat was toch de perfecte sector.

Onmiddellijk kreeg ik van de Hoeilander een mailtje om te vragen of ze haar konden interviewen. Dat is dan ook op het juiste moment gebeurd en is gepubliceerd, waarvoor we zeer dankbaar zijn.

Maar......er bleef toch iets knagen. Hoeilaart blijkt geen belang te hechten aan zaken die het in al die jaren hebben volgehouden, die steeds paraat stonden om deel te nemen bij eender welk initiatief dat er door de "middenstand" werd georganiseerd. Een winkel waarvan Zeno schreef : Mijn oma, de vrouw die meer dan 3/4 van de borstenmaten van de Druivenstreek uit haar hoofd kent

.Komt daarbij dan nog mijn vader waarvan Jan Van Assche schreef : Ook al zo'n monument van de Hoeilaartse gemeenschap . Allemaal niet belangrijk genoeg.

En Hoeilaart???? Die kijken de kat uit de boom  en doen niks. Druivenfeesten stonden in het verschiet en dat is Oh zo belangrijker. Natuurlijk vinden wij onze zaak belangrijker, maar tussen grootse festiviteiten en helemaal niks, is er toch nog een beetje spatie om "iets" te doen voor "Lea Gournon".

Een antwoord op mijn mailtjes, zelf misschien eentje met een flauw excuus, ook die kwam niet, niet van burgemeester, niet van schepenen., SCHANDE !!!


Ze mogen fier zijn dat ze de leiding in handen hebben van het glazen dorp. Doe zo verder.
Wij zijn in elk geval apetrots wat die twee in die jaren hebben verwezenlijkt.