10 keer met 8 in bed

Tijdens de ochtendwandeling hier in de bergen en genietend van de zeer rustgevende uitzichten, begint mijn bloghoofd ook te werken. Terwijl ik soms zit te puffen gaan er hele teksten door mijn kop om nog maar eens iets neer te pennen.

En de titel betekent helemaal niet dat dat er een nieuw soort TV programma komt a la "met 4 in bed". Nee het is gewoon dat we na dit vreselijk jaar, want zo kunt ge het gewoon noemen, volgend jaar het 10e seizoen instappen met Casa Los Dos. Wat vliegt die tijd toch vreselijk snel.

En dit jaar was uiteraard een beetje , een beetje veel, een uitzondering, al kan ik zeggen dat we toch zeer blij zijn met de gasten die toch de moed hadden om hier hun verblijf door te brengen. Een verblijf waarvan ik van in het begin al zei dat het hier veel veiliger blijkt dan in België of Nederland, en dat blijkt ook nu weer het geval te zijn, want de situatie daar ziet er niet echt rooskleurig uit.

En hier kunnen we, ondanks de lockdown die we hebben gehad, toch blij zijn dat we nog gerust een strandje kunnen meepikken, een shoppingske doen in Malaga, een terraske hier of daar in de volle zon, noem maar op.

We houden zoals overal wel onze adem in met wat er na de festiviteiten zal gebeuren, maar dat is voor later.

En zo heb ik ook zoals reeds eerder geschreven, de tijd gehad om wat hier en daar wat te prutsen aan huis. Alleen, de letters van de kamers, die kwamen er maar niet want de "letterman" op de markt, die verscheen gedurende zovele weken niet. Zodoende konden we onze kamernamen niet in orde brengen.

We hebben tijdens al de jaren dat we geopend zijn, zovele keren gehoord dat we maar 4 kamers en toch 5 kids hebben samen. Ja, dat is zo en velen weten dat we daar jaren aan gewerkt hebben zodat we daar nu met fierheid de 5e naam aan toe kunnen voegen. Kamer Margo en Zeno, die blijven gewoon zo maar de andere twee veranderen van naam. Kamer Bas is omgetoverd tot Rob-Bas (tweeling blijft samen) en kamer Rob werd omgetoverd tot kamer Nero.

Onze familie is na jaren helemaal compleet en daar zijn we meer dan blij mee.

Terwijl ik dit schrijf  loopt ondertussen op TV de jaarlijkse El Gordo loterij. De grote Spaanse loterij die een paar miljarden opbrengt elk jaar. Dan ligt heel het land plat en hangt dan ook iedereen voor TV. 

Die loterij loopt een aantal uren waar kinderen al zingend (zagend) de loten afroepen   miiiilll euuuurrooooosss !!!.

Het gezaag komt stilaan mijn oren uit maar ik hou vol, want dit jaar heb ik me laten verleiden om mee te doen en ook een lot aan te schaffen.

En als we winnen, wees gerust, Casa Los Dos gaat gewoon verder met in 2021 zijn 10e seizoen in te zetten en onze deuren weer wagenwijd open te zetten voor de steeds weer fantastische gasten te mogen ontvangen.

Prettige feesten !!!

bezigheidstherapie.

Bezigheidstherapie, zo zou je het kunnen noemen ja. De lockdown heeft iedereen een beetje in de war gebracht, of juist niet. Hier is het de rust zelve geworden. En als Ad dan nog eens in België zit, dan hoor je echt helemaal niks meer in huis. Niet dat hij een kabaalmaker is, verre van. Maar van het nietsdoen komen er weer kronkels in ons hoofd om toch iets te veranderen. Zo zijn we dan maar begonnen aan kamer Zeno ( de oranje rode) aan te passen en in een nieuw kleedje te steken. Er vielen van vandaag op morgen plots een aantal tegels van de muur in de badkamer en dan begin je te plannen. Want er was geen enkele reden waarom die domme dingen van de muur moesten vallen, geen vocht, geen aardbeving, niks van dat. Dus tegels plakken? Nee, want dit is niet goed en dat klopt niet meer. En zo begon het circus. Eigenlijk is die vloer ook niet geweldig meer naar onze smaak. Maar de vloer loopt door tot in de kamer, dan zullen we die ook maar aanpakken ineens. En voila. De hele kamer is aangepast, de badkamer kreeg nieuwe toestellen en meubels, een helderdere douchecel, en in de kamer verdween de donker grijze muur om plaats te maken voor een heldere beige muur en idem gordijnen. De achterwand werd volledig ingenomen door een vrolijk gekleurde foto met geel-oranje-rode tulpen. Een frisse wind in de kamer.

We kunnen weer verder.

 

En ondertussen dat we zo een beetje uit het wereldgebeuren zitten doordat we ook weer in lockdown terecht zijn gekomen, blijven de berichten via tv en sociale media je maar om de oren vliegen.

Lockdown hier, daar dan weer niet, hier dan weer mondkapje en daar weer niet. Wat een gefoeter allemaal. Ok,  Spanje is een tamelijk voorbeeldig land waar iedereen gedisciplineerd is en zich keurig aan de regels van corona houdt, maar het zijn de enkelingen die er weer op los gaan en de boel verzieken.

En zo is dat in elk land zeker. 

Even terug in lockdown of winkels en parken sluiten en het zal wel opklaren. Ja, dat doet het ook en daar springt de media goed op in met elke dag, bijna per uur nieuwe cijfers door te geven van een mogelijke of kleine daling. En dat is nu net genoeg om alles weer los te laten. Nederland heeft er een paar dagen geleden al het goede voorbeeld van gegeven. Alle parken, zwembaden, pretparken weer open te stellen. Maar mondkapjes??? Na een vreselijk lange discussie over de mondkapjes gaan ze die dan toch verplichten binnen (waarschijnlijk kom je buiten niet in contact met iemand), behalve in kerken??? God zal dat wel regelen zeker.

Misschien ben ik dit keer een beetje te negatief ingesteld. We zullen binnen een paar weken wel zien als de sinterklaas- en kerstgekte er is.

Buiten dat is er de paniek dat de economie zo geweldig achteruit gaat. Dat is ook zo. Maar toch stel ik me af en toe de vraag, waarom moet die economie elk jaar weer meer en meer worden. Zijn we niet blij met wat we hebben? Moeten de cijfers telkens weer hoger gaan? 

Voor ons is dat de sociale kant van onze b&b dat er niet meer is momenteel als je geen gasten hebt.

Nog even wachten en alles komt weer in orde.

Laat ons vooral genieten dat alles wat kalmer is geworden op straat, al is het hier altijd al kalm op straat met 3 auto's per dag die langs ons huis rijden.

De wind die hier waait brengt alleen maar mee dat we de bladeren moeten opkuisen om daarna even te kunnen genieten van een lekkere zon.

Groen, geel, oranje, rood.....wat nog?

 Groen, geel, oranje, rood....zullen we doorgaan tot we de gayflag hebben in België. Met al hun kleurcodekes. Als het dan maar bij eentje bleef voor C.... Nee, een code erbij voor het weer, die kenden we al, maar dat er nu sinds vorige week ook weer een code is bijgekomen voor het in zee mogen gaan. Dit begint daar echt een zottekesspel te worden, maar dat had ik in vorige blog ook al vermeld zeker. 

Dan weer maskers ja of nee. Fietsers moeten ze dragen, maar als ze een beetje veel blabla maken  valt ook die regel weer weg.

Maar omdat ze boven in Spanje zien dat er weer besmettingen zijn , raden ze toch maar liefst weer af om naar Spanje te reizen, want het is er oh zo gevaarlijk geworden. En als je toch durft te gaan, dan maar daarna in quarantaine voor 14 dagen.

Had ik dat ook niet in vorige blog geschreven dat onze gasten zich hier veel veiliger voelen dan daarginds?

Lekker volk in eigen land houden, dat is beter voor de economie. Was het niet Van Ranst dat zei dat eind augustus alles voorbij zal zijn. Toch geweldig dat je dat zo kan voorspellen. Nog geen paar dagen later, bingo.....de scholen mogen open op 1 september en iedereen mag naar school, gedaan met C...

Ben ik wat teveel aan de klaag? Denk het niet, enkel een vaststelling van op een plek waar mensen zich keurig aan de regels houden, meer niet.

Na veel twijfel of we wel gasten gingen hebben, hadden veel gasten er vertrouwen in en kozen er toch voor om toch te komen.

En we kunnen zoals elk seizoen weer zeggen dat het enorm gezellig was en nog steeds is. Gezellige babbels, veel lachen, lekker eten, een tapa hier en daar, een plons in een heerlijk verwarmd zwembad met een adembenemend uitzicht op de Middellandse Zee.

Meer moet dat niet zijn. 

Als je dan een uitstapje maakt naar Malaga bijvoorbeeld, dan heb je alle plek op een terrasje en loop je gelukkig niet in overvolle straten. Stranden niet overvol a la Blankenberge.

 De C...heeft dan ook zijn  voordelen.

Casa Los Dos ging vreemd.

Nu beginnen jullie waarschijnlijk te denken, wat is daar aan de hand. Helemaal niks mis hier,en dan zouden we dat niet in het lang en breed uitsmeren op onze blog.

Het vreemde is wat reeds in een vroegere blog stond vorig jaar, dat we toen een naaktweek hebben georganiseerd in september. Dit was zo goed meegevallen dat we hadden beslist dit over te doen gedurende de hele maand juni en juli. Juni gemengd, en juli enkel mannen. 

En we mogen eerlijk zijn, juni was op dat gebied een flop, niet alleen door die corona die er een stokje had tussen gestoken, maar gewoon dat er zelf geen aanvragen waren hiervoor. Zijn vrouwen dan zoveel verlegener dan mannen?  Daarentegen was het in juli wel een succes, zelfs met een aantal annulaties die we ook kregen door de fout van....ja...de c...

De vliegtuigmaatschappijen hebben er ook een stokje tussen gestoken om zo gasten bang te maken en vluchten  te annuleren. En op de koop toe was het dan wel weer mogelijk om diezelfde vlucht te boeken voor een veel hogere prijs. Verder zal ik daar maar niet veel woorden vuil aan maken want dit is te belachelijk voor woorden. Simpelweg een schande.

Maar diegenen die konden komen, die waren er en hebben genoten van een zeer gemoedelijke sfeer. Vermits ons huis volledig vrij is van buren en gelegen in de bergen is dit uiteraard mogelijk binnen en buiten. Een mooi strand meepikken en zelfs is het mogelijk om naaktwandelingen te maken voor diegenen die daar zin in hebben. Wij waren het ondertussen al tijdens de lockdown gewoon geworden om onze blootloopdagen uit te breiden naar blootloopmaanden, zodat het voor ons eigenlijk op 1 augustus aanpassen geblazen was om terug in de kleren te kruipen, zeker nu onze thermometer vandaag al naar 41 in de schaduw klimt.

Maar niet getreurd. Voor diegenen die er nog zin in hebben doen we het nog eens een paar weken over in september. 

Maar ondertussen zijn we weer vertrokken met wederkerende gasten uit België die het vliegtuig links laten liggen en met de auto een leuke vakantie breien aan hun verblijf bij ons. Jammer genoeg blijft de media steeds Spanje als negatief bestempelen en komen er daar ook weer annulaties van.

België zou best eerst zijn eigen corona toestand eens goed organiseren alvorens een ander land aan te vallen, een land waar ze trouwens eens een voorbeeld kunnen aan nemen.

Elke gast die hier over de vloer en komt  zegt hetzelfde : "je hebt hier een veel veiliger gevoel dan in Belgie".

Misschien is het daarvoor dat we naar hier zijn verhuisd.

Vlug een nieuwe look voor ons terras? FORGET IT !!!

De corona ( ja daar is hij weer) heeft toch op een zekere manier bijgedragen dat we zeer veel tijd over hadden om eens aan wat nieuws te werken voor ons terras want dat werd stilaan tijd.

Ook binnen werd er weer wat bij gemonteerd om ons buffet makkelijker te maken.
Maar.....een grote maar. Dat gaat dus allemaal niet zoals het zou moeten. Wat dacht ge, we zitten in Spanje. Nee ik ga niet negatief  beginnen maar positief denken en blijven is nu even iets anders.

Ad zit nog efkes in België te werken en dan klus ik maar wat bij. De kastjes voor het buffet kochten we bij Ikea ( waar gaat een mens hier anders ) En dat leek zeer makkelijk te gaan totdat ze ophingen. Klopt niks van. Rotdingen zijn het (sorry Ikea) maar dat mag ook eens gezegd worden. EKET....niet kopen !!! Gelukkig heb ik daar nog een paar leuke ex collega's die me in België onmiddellijk het nodige hebben gedaan om wisselstukken op te sturen.

Ad die zou in België een trespa plaat op maat bestellen om erbovenop te plaatsen. Leek ons tof. Maar die leveren niet in Spanje dus heeft hij dat van België naar hier verzonden. En dat ging prima.....totdat het pak openging....hoek af, en niks mis met de verpakking. Zie je, het zijn niet altijd de Spanjaarden hé. Zal wel Corona zijn.

De zetels buiten waar iedereen zo lekker in neer kan ploffen, die verblijven vanaf nu ook liever in een containerpark. Kon ik me eens lekker op afreageren om die krengen kapot te krijgen zodat die weg te kunnen gebracht worden. En we vonden leuke nieuwe zetels die we op foto bestelden op internet. Na een lange wachttijd zonder enig contact met het bedrijf, werden ze toch geleverd. Maar, weer die maar. Vermits ze ons thuisadres niet vinden op Google, moeten we in het dorp afspreken en dan voorrijden tot thuis. Hier werd het even anders. Die chauffeur van Dachser zei "ja dat hangt van de weg af, dan rekenen we nog eens 20 a 30 euro bij".
Niks aan te doen, moet wel anders geen zetels.
Hij volgde mooi en aangekomen plofte hij het palet in de tuin en weg. Wat blijkt....jaja....2 verschillende zetels, verkeerd dus.
Bedrijf gecontacteerd en die belden mooi terug en vertelden ons heel vriendelijk dat de verkeerde zetel eigenlijk duurder is en dat we dan 2 opties hebben. Ofwel houden en bijbetalen, ofwel terug. "Graag terug want dat is een vreselijk lelijk ding" (naar mijn normen wel te verstaan).
En dat extra betalen voor dat transport , nee, dat kon niet, maar bibi moest wel betalen, willen of niet.

Komt in orde. Bij de vraag of dat tegelijkertijd opgehaald en de juiste zetel te leveren kreeg ik een negatief antwoord want dat gaat niet bij Dachser. Dat zou een beetje te gemakkelijk lopen.
Ik zou een mail krijgen met uitleg hoe we te werk moeten gaan, en ja, nog geen 10 minuten later de mail. Foto's maken en terugsturen. En dat was het....3 dagen verder, geen gehoor meer. 1 mooie en 1 lelijke zetel.

En toch wilden we nog nieuwe stoelen bij de buitentafel erbij want die beginnen ook al naar het containerpark te loeren. Perfect. Je kan bij Ikea gaan, maar die heeft iedereen al en vonden we onze zin niet.
Dus internet want als je naar meubelzaken hier gaat is het allemaal bling bling en dat is niet echt ons ding (rijmt nog ook). Spanjaarden houden van al dat glitter gedoe blijkbaar.

Toffe stoeltjes gevonden en vermits we er een 9 tal nodig hadden dachten we dat het ook beter was om die thuis te laten leveren in plaats van in de winkel in het dorp met onze postbox. Dat mens zou ter plekke een aanval krijgen. We hadden al 1 stoel later leveren om te kijken of die wel paste.

Dat bedrijf, zeer correct, levert binnen 2 dagen 3 dozen. Ik dacht , 3 dozen, waar zijn die 9 stoelen dan want 1 stoel zat in 1 doos. Dus...zoals de met de levering van de zetels, spraken we met de chauffeur in het dorp af. Komt dat ventje aangereden, schuift de zijdeur van zijn camionette open en voila, probeert me een doos in mijn handen te duwen zonder te vragen of ik wel de persoon was waarvoor hij dozen bij had. Ik vraag beleefd of hij 3 dozen bij heeft voor mij. Krijg een kort en bondig "no dos" als antwoord.
Hij ploft die 2 dozen naast de auto en weg was hij, zonder handtekening van mijnentwege, niks, nada.

Op de doos staat duidelijk 3 paketten, maar, hij was weg en ik stond daar met mijn 2 doosjes.
Bedrijf gecontacteerd en oh ja, er is iets verkeerd gegaan, we sturen de laatste doos op. Bleek dat ook deze stoelen niet gemonteerd waren, vandaar lekker samen in 2 dozen. Da's een jobke voor mij.
Eigenlijk had ik deze week ook nog een niemendalletje bij Leroy Merlin, maar dat bespaar ik jullie. Straks peinzen jullie nog dat het hier niet leuk is.

En dat is zeker niet het geval.
Als we nu nog weten hoe de b&b werkt als er gasten zijn, dan komt alles in orde en proberen we van dit rotjaar toch nog een toffe tijd te maken.

Flixbus de oplossing? Goeie vraag

Corona ( daar heb je het woord weer) brengt natuurlijk van alles teweeg, en vooral spannende momenten.
Zoals elke maand gaat Ad in België werken maar dat verliep sinds we weer in Competa zijn net ietsje anders. De ene annulatie van vlucht na de andere en telkens weer een andere boeking voor latere datum maken.
Maar uiteindelijk moet er wel gewerkt worden en als de kans er is om naar België te gaan, dan moet je die nemen want een werkgever staat niet te wachten op iemand die zegt dat het misschien niet zal lukken om naar België te reizen.
Er was een oplossing met een bus die Belgen zou vervoeren vanuit Malaga, maar zo een ritje kostte zomaar 500 euro enkel. Dat vonden we nu wel net iets teveel voor het goede doel. En wie weet vertrok die wel.
Maar de oplossing zou Flixbus ons geven, want die rijden dan wel weer op 2 juni.Wel met een tussenstop in Burgos en anderhalve dag rijden, maar het is alvast een oplossing. Boekten dus online en voila.
Tot 3 dagen voor de afreis, geen nieuws. En dan kwam uiteraard het bericht dat alles geannuleerd is omdat de rit van Burgos naar Brussel geannuleerd is. Slim gezien van die mannen want dan moeten ze niets terugbetalen omdat je de bus nog steeds kan nemen tot Burgos.
Contact met Flixbus????? Niks, nada. Een overbelaste telefoon en geen e-mailadres of klantenservice. Ze laten je wel online boeken en dan kan je fluiten naar je terugbetaling. En een voucher? No way want waarom zouden we zo een slecht werkend bedrijf weer nemen.
Daar komt nog een staartje aan want corona op of neer, service moet gewoon blijven.

We gingen dan maar op zoek naar een andere oplossing want 10 juni moet Ad werken. Komt daar nog mooi bij dat er een 14 quarantaine bijkomt eens hij in België aankomt. Hij zal dus een maand weg zijn, om 10 dagen te kunnen werken. KLM biedt de oplossing, een vlucht van Madrid, jawel, naar Amsterdam. Nemen dus. Je krijgt een bevestiging, maar geen boardingpas. Dat gaat nog spannend worden, nog maar eens.
En hoe geraken we in Madrid? De trein komt te laat aan, dus we verzinnen wel iets anders. Dat iets anders is dus de auto. Ad naar Madrid brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Mooi vertrekken om 2 u 's nachts om op tijd ( 4 uur voor vertrek in deze tijden) aan te kunnen komen.
Eens aan de vlieghaven, het zag er een verlaten vlieghaven uit, zonder passagiers, mocht ik Ad dumpen en wegrijden, niet wetende of hij nu een boardingpas zou hebben of niet.
Ik moest verder rijden en Ad zou me wel bellen als hij niet kon vliegen, dan deed ik maar een retourtje.
Maar, kwam allemaal in orde.
En dan zit er daar op die vlucht nog zo een kieken die haar masker niet wil aandoen, maar dat is een ander verhaal.

Ik kon gewoon doorrijden en mijn terugtocht van 550 km aanvangen.
Rond 3 u in de namiddag kon ik neerploffen in mijn bedje, doodop. Ondertussen was Ad aangekomen in Amsterdam en na een korte afspraak met dochter Margo kon hij zijn tocht verder zetten naar Hoeilaart. Trein naar Breda en van daaruit eentje naar Antwerpen. De uren en sporen die op internet stonden klopten van geen kant, maar hij zit tenslotte in België en alles verloopt daar momenteel een beetje hectisch precies.
Trein naar Zaventem en van daaruit zal er wel een bus richting Hoeilaart zijn. Jawel, maar er zal wel moeten overgestapt worden in Elsene.
Gelukkig is pa er en die kan hem ophalen in Zaventem , want nog twee keer overstappen, dat is er wel een beetje teveel aan.

En met wat ik me ga bezighouden ondertussen? Schilderen want daar heeft Ad toch een hekel aan. Alles weer klaar om op 1 juli Casa Los Dos weer te laten floreren en happy gasten te ontvangen.

groene vingers

We zijn hier ondertussen toch alweer meer dan een maand terug in Competa en de corona toestand heeft ons inderdaad ook wat lam gelegd. Niet alleen annulaties, maar je verliest soms de moed een beetje om wat te doen in en rond het huis. Er staat nochthans wat op de planning, maar beginnen...dat was een ander probleem.Je krijgt momenteel geen gasten en morgen is er nog een dag om er aan te beginnen. Voel me net terug in mijn studententijd.

Netflix is toch ook niet de oplossing om je tijd door te brengen. Alhoewel Casa de las flores wel een leuk tussendoortje is. Wel wat veel kitsch, maar mag wel eens.

Af en toe een wandelingetje maken in de buurt helpt ook wat om aan onze conditie te werken, ook al mogen we dat eigenlijk niet buiten. De lockdown hier in Spanje volgt iedereen wel zeer goed op en we doen daar, buiten dit niemendalletje, goed aan mee. Dat wandelingetje is te verwaarlozen want hier op de weg kom je niemand tegen, zeker nu niet. De rust die we hier normaal hebben is nu wel echt rust geworden.



Tijd ook om aan nieuwe ideetjes voor onze maaltijden te werken als we weer gasten hebben.

Maar na een paar weken nieuwe receptjes te hebben uitgeprobeerd is nu het moment gekomen om ook aan ons dieet te werken, want die Belgische kilootjes , of kilo's mogen er wel af. De diepvriezer is nu wel al een goed stuk leger geworden ( ook weer een voordeel).

Dus, diëten en daar zijn we nu stevig aan begonnen. ( die eet en die niet).
En, in plaats van stiekeme wandelingetjes te maken, heeft Ad me zo ver gekregen om mee de tuin in te duiken, om die op te ruimen, want na zo een winter heeft die een serieuze opkuis nodig. In België valt tijdens de winter alles stil in de tuin, maar hier groeit alles mooi verder, met alle gevolgen.

Ik zit dus nu elke voormiddag mooi bezig met onkruid uittrekken. En onze tuin is groot genoeg, wist zelfs niet dat hij zooooo groot was. Al gaan we de 23000 m2 niet helemaal onder handen nemen. er mag nog een beetje wilde natuur rond ons paradijsje zijn.


Stel je voor dat ik groene vingers ga krijgen !!! Trop is nog altijd teveel he.

Als dit rond is, zullen we de kans wel gaan hebben om eens uit ons huis te komen en wat nieuwe spullen aan te gaan schaffen om een jaarlijkse update van de b&b te kunnen verwezenlijken.
En...om eindelijk weer eens onder de mensen en vrienden te komen, want daar begin je na een tijdje wel weer grote nood aan te hebben.

Om uit te rusten ploffen we ons weer even voor tv, kwestie van eens iets te horen over corona (is er nog een ander onderwerp om over te praten op tv)
Zou eigenlijk graag eens weten hoeveel keer het woord corona op 1 dag op tv wordt uitgesproken.

Plannen genoeg, gelukkig mankeert het ons daar niet aan.

De enige inspiratie die ik niet had was dat ik geen videootje vond die hier goed bij paste. Ook weer een voordeel als je een dj in huis hebt ( op afstand althans), en bij de vraag of hij iets heeft die hierbij past krijg je binnen de 2 minuten dit nummer.
Perfecto !!!

631 bedrijven

En zoals elke dag (wat een variatie tegenwoordig in dagen), keken we gisteravond ook weer eens naar OP1, een talkshow op Nederland.
Dat is een talkshow die enkel tijdens de week wordt uitgezonden, maar.....tijdens de, durf het bijna niet neer te schrijven, de corona crisis, zenden ze dat dagelijks uit, ook in het weekend.
Ik vroeg me eigenlijk af waar ze nog al die praatgasten blijven halen om over steeds hetzelfde wederkerende onderwerp te praten.
Maar goed, het lukt hun dan toch precies, al zijn de gasten niet altijd de interessantste figuren.

Gisteren was er een uitzondering, al moest die man wel degelijk opletten hoe hij zijn woorden in zijn mond nam. Het was de CEO van Philips Nederland.





Hij begon parmantig uit te leggen over de stijging van hun productie van beademingsapparaten die nu zo hoognodig moeten geproduceerd worden. Op de vraag of er prioriteiten voor bepaalde landen waren moest hij even zijn tong draaien en mooi antwoorden dat alles verdeeld zou worden naar de plekken waar de brandhaarden de grootste zijn.
En wij geloven dat allemaal. Maar goed, das een ander probleem, de commercie.

Maar iets zeer interessant wat hij vertelde vanwaar mijn mond even openviel waren de problemen van de productie hieromtrent.
Ik dacht, productie opdrijven en voila. Tarara, dat was een beetje te naïef gedacht.

Voor zo een toestel hebben ze zomaar 631 onderdelen die uit verschillende bedrijven komen, bedrijven die allemaal een klein deeltje hiervan produceren en leveren om uiteindelijk het eindresultaat van het beademingstoestel te maken.
631 bedrijven verspreid over heel de wereld. Een wereld die nu halsoverkop hier en daar compleet gesloten is. Er komen zelfs stukken uit de Filipijnen (verder kan bijna niet). Ook dat land is op slot.

Waar zijn we in godsnaam mee bezig. Is dit nu niet eens een bewijs dat we onze eigen wereld aan het kapotmaken zijn? Kan het niet gewoon dat we onze eigen dingen maken en gebruiken? Door deze dwaasheid raakt alles achter op tijd en zullen er in dit geval weer zovele mensen aan ten onder gaan.
Waarschijnlijk draait dit enkel en alleen om geld.

Maar dat is geen nieuws zeker.

En nu ...drank...zullen we eens wijnen?

Een bizarre trip.

Een bizarre trip naar huis, dat kunt ge wel zeggen.
Het was dus tijd om naar huis te gaan na 4 maanden in den Belgique te zijn geweest. En ja, we hebben ook weer tijd tekort gehad om zoveel vrienden en gasten te zien. Next time.

Ook zoals elk jaar plannen we onze trip in een aantal stops hier en daar. Dit jaar zouden we de 17 e thuis zijn omdat de house sitters tijdig terug naar Nederland moesten vertrekken.
En onze eerste stop zou Angouleme zijn. Nog nooit geweest maar het was tenslotte maar voor een nachtje en dan zouden we verder trekken naar een kameraad in Pamplona voor een paar dagen. En een afsluiter zouden we bij Casa la Nuez, bij Ludo en Ingrid doen.
Maar....het liep dus iets of wat anders dan gepland.
In Angouleme hadden we een air b&b geboekt bij een homokoppel die net uit elkaar gingen. Dat beloofde al iets speciaals te worden. We wisten dat ze gingen verhuizen naar een nieuw huis maar geen enkel probleem om daar nog te verblijven. Fransen hebben dus duidelijk een ander idee over hoe een huis of appartement er moet uitzien om toch iets of wat een verblijf te kunnen creëren.
We kwamen daar aan en dat hele appartement was een complete chaos, er stond geen tafel, geen stoel, niks meer. Alleen een hoop rommel dat overblijft nadat alle meubelen al zijn verhuisd en alle volgepropte dozen ook al weg zijn. De rest dus, een kamer vol plastieken zakken, vodden, brol.

We besloten om toch vol te houden want we kregen nog een bed, dat van zijn ex vriend want die was er ook nog. Hij zou dan in hetzelfde bed kruipen met die man. Ok. We kregen een paar lakens in onze handen gestopt en we konden het bed beginnen opmaken. "Oh....je zal misschien wel nog een bord binden in de keuken, en koffie...oh ja, daar staat nog wat Nescafe in een potje. Saluut, wij gaan verder verhuizen, maak er een mooie avond van in Angouleme."
Pardon?
Zomaar afbollen konden we nu toch ook niet doen, dus zouden we wel iets verzinnen tegen dat hij terugkwam van zijn nieuwe huis even later.

En dan kwam  DE oplossing......het land gaat op slot. Ahaaa, het heeft zo zijn voordelen. En dan dachten we uiteraard aan de house sitters die zeker thuis moesten aankomen op 18 maart, dus die moeten ook dat land nog doorkomen. Beste was dus voor ons om toch de grens nog over te geraken voordat alles dicht gaat. Voila, wij, na toch vlug afscheid te hebben genomen van onze Fransman (die ons helemaal begreep) naar San Sebastian waar we vlug een kamer hebben geboekt in een ons reeds bekend hotel (enkele jaren geleden, het hotel dat toen net geopend was en nog geen parking of zwembad had), Het Arima hotel, een staaltje van knappe architectuur en interieurarchitectuur.
Das was anders dan volle plastiek zakken rond uwe kop.


De afspraak bij de kameraad in Pamplona hebben we jammer genoeg ook moeten staken want dit is niet het moment om nog even wat te gaan plezieren in een stad die waarschijnlijk ook op slot gaat.
We doen het wel over in november als we terug die richting oprijden.
Ludo en Ingrid, die zetten we dan ook maar even on hold voor een bezoekje bij hun.

De volgende morgen kregen we een ontbijt om U tegen te zeggen. Wat een verschil met enkele jaren geleden, toen kregen we een bordje met wat kaas en ham en een fruitsapje als we dat ook nog wensten.

Dit was genot.

Met onze auto propvol geladen zoals elk jaar zijn we dan ook recht doorgereden naar Casa Los Dos terwijl in de andere richting onze house sitters aan het racen waren om de Franse grens tijdig te halen vooraleer heel de boel op slot ging.

Deze tocht door Spanje was zo een vreemde ervaring, bijna helemaal alleen op de weg. In Madrid rij je op de ring toch tussen een massa aan auto's. Nu was het bijna muisstil op de ring. We zouden bijna zeggen, viva corona. Dat is dan ook het enige voordeel dat we hebben.
Thuisgekomen is het een ander verhaal want de zondagmorgen gingen we vlug nog even naar het dorp boodschappen doen om, je gelooft het of niet, wc papier te halen (we hadden echt niks meer in huis) en er mochten maar 2 personen per keer in de winkel, met een wachtrij buiten op de stoep. Ad mocht binnen en ik moest buiten blijven staan. En ja, sommigen zullen zeggen, logisch dat gij buiten moet blijven, maar nu was het wel een raarder gevoel.

Hier zitten we dus op onze berg, totale rust, maar wel in een fantastisch zon. Het uitpakken gaat wat trager dan gewoonlijk, dat is dan ook weer het voordeel van quarantaine.

En na al dat gedoe tussen België en home, hebben we een lekker fles Sancerre opengetrokken die ik nog kreeg bij mijn afscheid op het werk.
Schol!!!

Aftelleeeu !!!

Aftelleeeu !!!

En nu is het echt aftellen geblazen. En we laten die Corona gewoon lekker achter ons (of volgt die ons) en gaan naar de zuiverste lucht van Europa, ons Andalusië.

Via via gaan we weer goed volgeladen tot in onze nek naar ons plekske in de zon. We nemen onder andere weer Hoeilaartse druivenstekken mee. Komende uit de druivenstreek en nu wonende in een andere druivenstreek, dat vraagt om de Hoeilaartse druif ook daar te proberen laten groeien. Jo  (https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200305_04877705), bedankt voor de stekken. Eentje heeft het al gehaald een paar jaar geleden, dus daar doen we er nog een aantal bij.

Angoulême is onze eerste stop. Geen idee wat daar te beleven valt , maar het is maar voor 1 nachtje. Kwestie van niet te ver en te lang onderweg te zijn.

De volgende stop zitten we in Pamplona, waar we ondertussen al in november kennis hebben gemaakt met Jorge, een vrolijke Bask die ons in november een rondleiding aldaar gaf over onder andere de organisatie van het stierenlopen in de stad, en waar we dan weer 2 nachten gaan verblijven.

Dat we daar vorige keer allebei zo mottig als een doos waren van verkeerde pinchos te hebben gegeten laten we in ons achterhoofd steken, we gaan gewoon weer voor de volgende lading van die overheerlijke kunstige Baskische tapas. Want beeldjes zijn het. Elke bar heeft er een resem staan op de toog, je kan alleen al genieten van het zien. Het krioelt er dan ook van mensen die tateren terwijl ze een aantal van die juweeltjes binnenspelen, al of niet met een lekker wijntje.

Uiteraard doen we gewoon mee, je leeft tenslotte maar 1 keer. De dag dat we aankomen thuis begint al direct met een dieet want de Belgische maanden hebben ook ettelijke kilootjes meegebracht en die gaan we er afwerken. Man man man, al die etentjes hier en daar geven ons weer een body met een super bourgondisch uitzicht.

En dan komen we stilaan richting Andalusië, ahhhhh.

Misschien toch nog een tussenstopje in Toledo organiseren om dan op tijd thuis te komen en zo onze toffe house sitters Dana en Charley af te lossen van hun oppas job.

Leuk te weten dat tijdens onze afwezigheid Migo, Boio en al onze Katrientjes in de watten worden gelegd door hun.

Benieuwd of de poezen ons nog herkennen. Daar gaan toch telkens weer een week of zo over dat ze ons nog zelfs geen blik gunnen. Beetje kwaad zeker dat we ze achter hebben gelaten? Komt wel weer goed.

Ook voor ons is het eveneens weer even aanpassen, net weg uit de stress en dan afkicken op onze rustige berg. Dat geeft ons de tijd om op adem te komen en ons klaar te stomen voor de nieuwe gasten. Kamers nakijken op foutjes hier en daar, als die er zijn gekomen tijdens de wintermaanden, zwembad opkuisen, tuin bijwerken. En dan zijn we vertrokken voor een negende seizoen. Uitkijkend naar nieuwe gasten en naar gasten die reeds eerder bij ons logeerden. Daarbij is het gewoon de draad weer oppikken en verder kletsen en ook lol maken.

Zoals we al aan velen hebben verteld is het inderdaad een compleet ander leven, een relaxter en toch soms zeer druk leven met een ander soort stress. Maar het blijft genieten, elke dag weer.

En hebben we een paar dagen geen gasten…geen paniek, dan pikken we ook eens een strandje mee, of een dinertje met vrienden hier of daar.

Casa Los Dos…here we come again !!!

Snakken naar de Spaanse zon !!!

Na een aantal maanden in het, laat ons zeggen, iets koelere Belgie te hebben vertoefd, beginnen we toch weer stilaan te snakken naar het Spaanse klimaat en onze thuis in de b&b.
Zoals ieder jaar staan zijn we ook hier om wat te werken en om een paar vakantiebeurzen te doen, zoals we dat in Roeselare en Hamont-Achel hebben gedaan.
Toch weer leuk om dat samen met Ludo en Ingrid te doen.

In Hoeilaart is het dan weer plezant om met pa even uit te gaan eten, zelfs veel meer dan één keer want het is en blijft zijn hobby. En als je hem dan vraagt wat hij wil eten, 1 antwoord: americain.
Nu beginnen we te weten wat we moeten doen om zo oud te worden als hij, americain eten.


En veel bezoekjes brengen aan vrienden, familie, afspreken hier en daar met enkele gasten tijdens een dineetje. En zo komen de kilootjes er ook weer bij. We gaan weer serieus aan ons buikje of beter gezegd nu, buik, te gaan werken.
Dit is echt niet meer te doen.

En elk jaar hebben we weer de goede voornemens om ons niet te laten verleiden door dat ene drankje of dat andere etentje. We proppen ons gewoon weer vol.
Ook tijdens de dagen dat ik werk want daar staan elke dag wel snoepjes of taartjes klaar voor de één of andere die verjaart, of welke gelegenheid dan ook. DIK moeten we hier worden. DIK? nee... VET !!!

En we willen toch een beetje en goeie lijn hebben tegen de zomer want in de vorige blog had ik het er al over, dan hebben we de naaktweken in onze b&b.
En NEE, dit is niet constant zo, zoals mensen op de beurs reeds vroegen, maar tijdelijk, om, zoals reeds uitgelegd, ook naturisten de kans te geven ook onze unieke plek te kunnen ontdekken en mee te maken.
En ja, daarom moeten ook wij op dat moment meedoen en willen we er uitzien als Los Dos Adonissen. Dromen blijft leuk.

Dus 13 maart gaan we weer de baan op, richting Espana. Door een paar tussenstopjes bij vrienden hier en daar zullen we tijdig aankomen om daar onze housesitters te vervangen, zodat die aan hun terugreis kunnen beginnen.
En ik vrees dat we weer goed volgeladen zullen zijn met vanalles en nog wat, de klassieke Belgische verzameling van koekjes, drankjes, siroopjes, om onze gasten voor het nieuwe seizoen weer lekker in de watten te kunnen leggen.

En ook weer leuk om wederkerende gasten te mogen ontvangen, dat doet steeds deugd en dan hebben we ook de gelegenheid om nog wat verhalen op te halen van toen ze geweest waren.

Dus, snakken naar de Spaanse zon !!!