Kevin De Bruyne is geblesseerd. Ik zal het nu wel geweten hebben. Vanmorgen tijdens het klaarmaken van het ontbijt voor de gasten liet ik op één Goedele Wachters haar verhaal doen tijdens LAAT. Ja, Kevin De Bruyne is geblesseerd en het EK komt zo dicht bij. Zou hij nu wel kunnen meedoen? Tuurlijk want we gaan een speciaal masker voor hem maken. Als dat nog niet genoeg is krijg je er nog een gedetailleerd uitleg en filmpje bij van hoe en wat zo een masker wel is en hoe het gemaakt zal worden op maat van zijn gezichtje.
Ben toch blij dat hij weer aan de slag kan, man man man.
Als volgende item kwam de volgende sport aan bod. Naomi Osaka zegt af voor Roland Garros. De reden speelt weer geen rol maar krijg je er nog een uitleg bij van ocharme die tennissters, die zo eenzaam zijn. We realiseren ons dat niet. Vooruit, een volledige reportage over de depressies van die en die speelster, en dat terwijl ze ocharme maar 45 miljoen per jaar verdient. Je zou al voor minder een depressie krijgen.
Is er nu , ik val misschien in herhaling, op het nieuws nu nooit eens iets waar een mens vrolijk kan van worden. Dat die Kevin weer mag voetballen, ok, daar worden sommigen wel vrolijk van, maar het blijft een triestige bedoening als je TV aanzet.
Dus ik doe rustig verder met het ontbijt en zorg ervoor dat iedereen weer lekker kan genieten van wat lekkers onder een stralende zon.
"Vandaag dagje Malaga?" vraag ik aan Wolfgang, mooi zo. Dan kan je dit en dit en dit en zeker dat gaan bekijken want Malaga is gewoonweg fantastische stad.
En wat staat er bij jou op het plan Remi? "Niks, gewoon wat van hieruit online werken en wat luieren in de zon en een duikje in het zwembad".
Meer moet dat toch niet zijn.
Voila, ik begin aan de kamers en ga boodschappen doen, zodat we vanavond weer samen heerlijk aan tafel kunnen genieten en luisteren naar de soms sappige verhalen van de gasten.
"Nog een limoncellootje?"
"Allee , ja, een slaapmutsje."
Als er dan na dat slaapmutsje nog een fles wijn opengaat, zijn we weer vertrokken.
