De boulevard

Eigenlijk niet echt lang geleden schreef ik over onze boulevard, het pad dat naar Casa Los Dos gaat, voor sommigen een verschrikking met de wagen, voor anderen een pleziertje dat bij een Andalusische vakantie hoort.
Wel, eveneens hebben we ergens in de blog zitten hopen op een beetje regen want het was dus sinds mei geleden dat we daar nog iets van hebben gezien. En ja hoor vorige week was het zover. Als het dan regent in Andalusië, dan regent en regent en regent en regent en regent het dan ook. Bakken en straten vol, stromen om niet buiten te komen.
Wel, dat hebben we gekregen en het gevolg kan je al raden........de boulevard is verdwenen met alle gevolgen van dien. Een rampzalige weg is er overgebleven. En we zullen het er moeten mee doen.
Een tijdje geleden hadden we al een mailtje gestuurd naar de burgemeester om toch eens na te kijken of er aan de hele zandweg niets kon gedaan worden. We zorgen tenslotte ook voor een deel voor het toerisme hier in het prachtige Competa.
Helaas geen antwoord. Maar deze week hebben we er werk van gemaakt. Foto's en een goede Spaanse brief die we in het gemeentehuis gaan afgeven zijn en laten aftekenen om zeker te zijn dat hij wel toe zou komen.
En nu wachten we af. Gisteren heeft het weer even goed geplensd en dat maakt het er alleen maar wat spannender op. Vorige week, net na de eerste bui hebben we zelfs de eerste annulatie gehad van gasten die boven het pad stonden en niet verder wilden. Daar ging de boeking.
Maar hoop doet leven en daar is de zon weer in volle ornaat. Vanmorgen kon iedereen weer lekker ontbijten onder een blauwe hemel vol zon. En dat is Andalusië echt.
Ad's zus was hier dan ook voor een weekje en dat is alleen maar lekker bijkletsen en wat meer relaxen en genieten. Een goede wandeling in El Torcal hoorde er dan ook bij.

Eergisteren 1 dagje geen gasten en dat was dan voor ons tweetjes weer eens lekker ontspannend genieten van een heerlijk dagje niksdoen.

Vanaf gisteren zijn we weer vertrokken en zitten we weer vol met deels huizenjagers, want dat hoort er tegenwoordig veel bij. Aan 1 kant hebben we al nieuwe Zweedse buren gekregen.

Eveneens kwamen gisteren Ann en Wilfried toe voor een vijfde keer, een lustrum wat we samen efkes gevierd hebben. We kunnen nu verder breien waar we de vorige keer gebleven zijn in april.

Dus ik ben weg nu.