Aftelleeeu !!!
En nu is het echt aftellen geblazen. En we
laten die Corona gewoon lekker achter ons (of volgt die ons) en gaan naar de
zuiverste lucht van Europa, ons Andalusië.
Via via gaan we weer goed volgeladen tot in
onze nek naar ons plekske in de zon. We nemen onder andere weer Hoeilaartse
druivenstekken mee. Komende uit de druivenstreek en nu wonende in een andere
druivenstreek, dat vraagt om de Hoeilaartse druif ook daar te proberen laten
groeien. Jo (https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200305_04877705), bedankt voor de stekken. Eentje heeft het al gehaald een paar jaar
geleden, dus daar doen we er nog een aantal bij.
Angoulême is onze eerste stop. Geen idee wat
daar te beleven valt , maar het is maar voor 1 nachtje. Kwestie van niet te ver
en te lang onderweg te zijn.
De volgende stop zitten we in Pamplona, waar we
ondertussen al in november kennis hebben gemaakt met Jorge, een vrolijke Bask
die ons in november een rondleiding aldaar gaf over onder andere de organisatie
van het stierenlopen in de stad, en waar we dan weer 2 nachten gaan verblijven.
Dat we daar vorige keer allebei zo mottig als
een doos waren van verkeerde pinchos te hebben gegeten laten we in ons
achterhoofd steken, we gaan gewoon weer voor de volgende lading van die
overheerlijke kunstige Baskische tapas. Want beeldjes zijn het. Elke bar heeft
er een resem staan op de toog, je kan alleen al genieten van het zien. Het
krioelt er dan ook van mensen die tateren terwijl ze een aantal van die
juweeltjes binnenspelen, al of niet met een lekker wijntje.
Uiteraard doen we gewoon mee, je leeft
tenslotte maar 1 keer. De dag dat we aankomen thuis begint al direct met een
dieet want de Belgische maanden hebben ook ettelijke kilootjes meegebracht en
die gaan we er afwerken. Man man man, al die etentjes hier en daar geven ons
weer een body met een super bourgondisch uitzicht.
En dan komen we stilaan richting Andalusië,
ahhhhh.
Misschien toch nog een tussenstopje in Toledo
organiseren om dan op tijd thuis te komen en zo onze toffe house sitters Dana
en Charley af te lossen van hun oppas job.
Leuk te weten dat tijdens onze afwezigheid
Migo, Boio en al onze Katrientjes in de watten worden gelegd door hun.
Benieuwd of de poezen ons nog herkennen. Daar
gaan toch telkens weer een week of zo over dat ze ons nog zelfs geen blik
gunnen. Beetje kwaad zeker dat we ze achter hebben gelaten? Komt wel weer goed.
Ook voor ons is het eveneens weer even
aanpassen, net weg uit de stress en dan afkicken op onze rustige berg. Dat
geeft ons de tijd om op adem te komen en ons klaar te stomen voor de nieuwe
gasten. Kamers nakijken op foutjes hier en daar, als die er zijn gekomen tijdens
de wintermaanden, zwembad opkuisen, tuin bijwerken. En dan zijn we vertrokken
voor een negende seizoen. Uitkijkend naar nieuwe gasten en naar gasten die
reeds eerder bij ons logeerden. Daarbij is het gewoon de draad weer oppikken en
verder kletsen en ook lol maken.
Zoals we al aan velen hebben verteld is het
inderdaad een compleet ander leven, een relaxter en toch soms zeer druk leven
met een ander soort stress. Maar het blijft genieten, elke dag weer.
En hebben we een paar dagen geen gasten…geen
paniek, dan pikken we ook eens een strandje mee, of een dinertje met vrienden
hier of daar.
Casa Los Dos…here we come again !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten