We hebben zo allemaal onze zwaktes, ik heb er zo een paar, maar de sjattekesziekte, dat gaat nu toch al een heel tijdje mee. Dat is denk ik begonnen met de winkel, toen ik nog Illy kopjes verkocht. Illy brengt om de zoveel tijd een collectie uit van bepaalde artiesten of architecten in een gelimiteerde serie. En dat waren eigenlijk geen goedkope dingen maar wel heel mooi. En daar begon het. Ad kwam erbij, hij is een fanatieke koffieleut en voilà. We gingen op reis naar Oostenrijk , naar het Kleinwalsertal en daar vonden we een koffiehuis, waar ze zelfs nog specialere kopjes hadden van Illy, namelijk, exclusief uitgebrachte kopjes voor de biënnale van Venetië van een bepaald jaar. Aangezien wij elk jaar ook ons eigen espressoapparaat meenemen op reis ( jawel) en onze eigen kopjes, want in de meeste chalets hebben ze alleen van die vreselijk grote koppen, hebben we aan die man kunnen voorstellen om te ruilen. Wij hadden namelijk een dubbele serie mee van Illy. Hij blij en wij superblij met ons biënnale-ding.
Zo waren we vorig jaar op de rommelmarkt in Nerja en vonden we een Illy serie die we zelfs nooit hadden gezien. Zes kopjes, genummerd. Normaalgezien waren die series zo rond de 100 a 120 euro, dus daar zouden we wel proberen wat af te krijgen. We vroegen de man naar de prijs en die durfde het bijna niet zeggen. Het eerste wat hij zei was "het is wel Illy".
Wij gebaarden of we daar nog nooit van gehoord hadden, je moet toch ergens proberen wat aan die prijs te doen. En dan kwam de prijs......10 euro voor de serie!!!
Op een rommelmarkt ga je normaal afbieden, maar dit vonden we toch wel een beetje te gênant en hebben mooi 10 euro betaald.
Het jaar van de biënnale kopjes bezochten we ook Innsbruck en daar vonden we een typische ouwerwetse huwelijkslijstenwinkel. Daar moesten we toch naar binnen, want je weet nooit wat je kan vinden. En ja, daar stonden Rosenthal kopjes die lang geleden uitgebracht waren en daar in de uitverkoop stonden. Het prijsetiket was bijna helemaal vergaan en de lijm daarvan brokkelde er gewoon af. (Dat is het kopje van de eerste foto, met die gele, groene, rode golven op.)
En zo begon het hele verhaal van de sjattekesziekte. Er gaat geen porselein of geschenkenwinkel voorbij, of we duiken erin. Het is een echt ziekte geworden.
Hier in Spanje hebben we reeds een grotere kast aangekocht, want de verzameling begint nogal grote proporties aan te nemen. Er staan exemplaren in van 10 cent en andere van 50 euro. En elke dag kunnen we een ons espressootje drinken uit een ander kopje.
Soms sneuvelen er uiteraard, maar dan proberen we dat terug aan te schaffen als het nog bestaat.
Zo gingen we ooit in Maastricht naar een designwinkel binnen waar zeer speciale stonden met een tamelijk hoog prijsje erop. Maar, we moesten ze hebben en kochten er een paar.
1 week later sneuvelde de eerste zodat we besloten om terug naar Maastricht te gaan om de collectie weer op peil te krijgen.
Ad kwam net voor nieuwjaar terug uit België en had een pakje voor mij meegebracht. Wat zou daar u inzitten??? deed dit zeer voorzichtig open en pataat, het eerste kopje donderde de grond op. Het nieuwe exemplaar is ondertussen al onderweg.
Waar we mooie kopjes zien, vertellen we er altijd fier bij dat we ze verzamelen en dat we nu toch al een tweehonderdtal stuks in huis hebben. In Madrid, in het Axel hotel waren er zo een mooie tijdens het ontbijt, dat de dienster ons zei dat ze helaas niet te koop waren en exclusief voor hun hotel waren geproduceerd, maar dat ze haar rug wel zou draaien en niet zou zien als de kopjes zouden verdwenen zijn. Dat gaat ons een brug te ver. We vonden ze trouwens nog in andere koffiebars terug.
Je koopt er, je krijgt er , maar meenemen, dat zit gelukkig nog niet in ons bloed.
En wat doe je tijdens een lockdown?
Dan besluit je om daar eens een inventaris van te maken. Er staat me dus een job te wachten om alles te fotograferen en catalogiseren.
Maar eerst begin je te tellen, want die 200, dat moeten er nu toch wel al een paar meer zijn.
De kast staat zo volgepropt, dat ook dat al niet makkelijk was. Maar het resultaat liet me bijna van mijn stoel vallen....715 stuks.
En nu is het tijd voor....KOFFIE !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten